Gewone Homo's

Het lijkt soms moeilijk te geloven, maar homo’s, lesbiennes en biseksuelen (de zogenoemde holebi’s) zijn over het algemeen gewoon mensen met een normaal leven.

Toch wordt iedereen met een ‘afwijkende’ seksuele voorkeur vaak op één hoop gegooid, samengevat onder de zogenaamde LHBTI+ gemeenschap. Hoewel er weinig sprake is van een echte gemeenschap, gebruiken we deze term in dit stuk voor het gemak.

Als we de berichtgeving mogen geloven, zouden holebi’s de hele dag door feestend in roze boa’s en tutu’s over regenboogzebrapaden dansen, op regenboogbankjes zitten en een regenboogvlag voor hun raam hangen. Maar niets is minder waar.

Het komt simpelweg neer op wie het hardst schreeuwt, krijgt de meeste aandacht. En helaas geldt dit ook binnen onze groep. Een kleine, luidruchtige minderheid doet het voorkomen alsof alle holebi’s om aandacht en erkenning vragen, terwijl de realiteit anders is.

Het merendeel van de holebi’s zit hier helemaal niet op te wachten. Ze zijn bezig met hun dagelijkse leven: hun partner, familie, vrienden, hobby’s, sport en andere interesses. De meeste holebi’s laten deze extra aandacht voor hun seksuele voorkeur volledig aan zich voorbijgaan.

Er bestaat een scheve verhouding in de manier waarop onze groep wordt vertegenwoordigd. Het is zelfs absurd dat we überhaupt spreken over een ‘representatie van seksuele voorkeur’. Dit is immers een privézaak, iets dat ieder voor zichzelf bepaalt. Niemand heeft het recht om mij voor te schrijven dat ik een pride-optocht, gevuld met extravagant geklede mensen, nodig zou hebben om geaccepteerd te worden. Evenmin heeft iemand het recht om mij de mond te snoeren wanneer ik zeg dat ik hier geen behoefte aan heb.

Toch wordt er beleid gemaakt op basis van de adviezen van zogenaamde ‘belangenbehartigers’. Deze organisaties claimen namens ons te spreken, maar hun agenda ligt vaak ver buiten wat wij nodig hebben of willen. Denk aan organisaties die omstreden lesmateriaal verspreiden of initiatieven steunen die niet breed gedragen worden binnen onze ‘gemeenschap’.

De meeste holebi’s voelen zich niet vertegenwoordigd door deze organisaties. Sterker nog, veel van ons verafschuwen hun aanpak en standpunten. Tijdens onze activiteiten horen we dit keer op keer terug. Een veelgehoorde reactie van mensen is: “Oh, eindelijk eens anderen die hetzelfde denken als ik!” Vaak denken mensen dat ze alleen staan in hun opvattingen, terwijl het tegendeel waar is. Het merendeel deelt juist deze visie.

Wij zijn simpelweg homo, lesbienne of biseksueel, en daar houdt het op. Net als iedereen leiden we een normaal leven en willen we gewoon onszelf kunnen zijn, zonder al die onnodige aandacht en bemoeienis. Het ironische is dat wij bij De Roze Leeuw ons helemaal niet graag bezighouden met onderwerpen die direct te maken hebben met onze seksuele voorkeur. We besteden onze tijd liever aan inspirerende en positieve zaken dan aan het verzetten tegen regenboogzebrapaden, symbolische akkoorden of onnodig beleid. Maar helaas moet het, omdat zonder ons de balans volledig zoek is. Juist daarom is De Roze Leeuw van groot belang.