De Gewone Homo: Wat Is Dat?
Bij De Roze Leeuw spreken we regelmatig over “de gewone homo”. Maar wie bedoelen we daar precies mee? We schetsen graag een profiel van deze zogenoemde “gewone homo”.
De afgelopen jaren lijkt het alsof LHBTI+ vooral draait om uiterlijke kenmerken: vlaggen, symbolen, aanspreekvormen en meer. Telkens wanneer je denkt dat het niet opvallender kan worden, komt er weer iets nieuws. Genderneutrale toiletten, kleedkamers, en regenboogvlaggen als reactie op antihomogeweld.
Een Persoonlijk Verhaal
Mijn eigen ervaring bracht me bij De Roze Leeuw. Ik woonde in München, Duitsland, en liep tijdens de Pride-maand door de stad. Op het stadsplein, voor het stadhuis, zag ik dat het hele gebouw volhing met regenboogvlaggen. Mijn eerste reactie? Een eye-roll. Moet dit nou? Al die enorme vlaggen, schreeuwend om aandacht voor een seksuele voorkeur.
Het werd echter nog bonter. Het stadsplein stond vol vlaggenmasten, elk met een andere Pride-vlag. Een kleurrijke verzameling: roze, paars, blauw, en zelfs een vlag met een hondenpootafdruk. Bij de vlaggenmasten hingen posters die uitlegden waar deze vlaggen voor stonden. De vlag met de hondenpootafdruk bleek voor “puppy pride” te zijn – een substroming binnen de gaycommunity, waarin mensen zich graag verkleden als puppy’s in leren outfits. Andere vlaggen vertegenwoordigden “otter pride”, “leather pride”, “bear pride” en meer, vaak met een fetisjistische achtergrond.
Op zichzelf zijn fetishes natuurlijk niet erg. Hetero’s hebben immers ook fetishes. Maar het verschil is dat zij dit privé houden. Het is iets dat zich afspeelt in besloten kring – thuis, in een club of op een feest. Waarom moet het dan zo nadrukkelijk op straat zichtbaar zijn?
Hoe Ik Bij De Roze Leeuw Terechtkwam
Dit alles vond ik te veel worden. Het voelde alsof er geen balans meer was, en ik wilde daar iets aan doen. Maar hoe begin je zoiets?
Toevallig kwam ik het Instagram-account van De Roze Leeuw tegen. Dat trok meteen mijn aandacht. Na een telefonisch overleg met de toenmalige voorzitter, Lennard van Mil, besloot ik al snel vicevoorzitter te worden bij de stichting. Inmiddels vervul ik de rol van voorzitter.
Maar waar het om gaat, is de overdaad aan aandacht. Waarom moet een hele stad worden behangen met LHBTI+-symbolen? Dit soort opdringerige zichtbaarheid draagt niet bij aan acceptatie. Sterker nog, de acceptatie van holebi’s lijkt de laatste jaren juist te zijn afgenomen.
Het Omgekeerde Effect van Overdaad
Het is inmiddels duidelijk dat al die extra zichtbaarheid averechts werkt, zeker bij de groepen waar men acceptatie van hoopt te krijgen: mensen met een biculturele achtergrond. Recente berichten wijzen uit dat op sommige salafistische scholen antisemitisme en homofobie structureel worden aangeleerd. De overdaad aan LHBTI+-symboliek in het publieke domein bevestigt hen alleen maar in hun negatieve beeld.
En dat is problematisch. Regenboogpropaganda bereikt niet het gewenste doel, maar creëert juist meer weerstand en zelfs homofobie. Zelfs de nuchtere, blanke Nederlander heeft er genoeg van. Waarom moet er zoveel aandacht zijn voor iemands seksuele voorkeur of genderidentiteit? Onze overheid lijkt dit probleem niet te zien. Waarom niet?
Wie Is De Gewone Homo?
De gewone homo is iemand die zichzelf in de eerste plaats ziet als mens. Een mens met vrienden, familie, hobby’s, werk, sport en ambities. Iemand die geeft om zijn naasten en het beste uit zichzelf wil halen. Wanneer je iemand ontmoet, stel je jezelf toch ook niet voor met: “Hallo, ik ben homo”? Nee, je begint met je naam.
De meeste mensen vinden het niet belangrijk of je transgender, hetero, homo of non-binair bent. Maar door mensen in een specifiek hokje te plaatsen en die identiteit extreem te benadrukken, creëer je eerder exclusie dan inclusie.
De Roze Leeuw staat voor een vrije en veilige samenleving – voor iedereen.
