De Morele Ondergrens
Toen minister Marjolein Faber aankondigde dat de bed bad en broodregeling zou worden geschrapt, liep heel links Nederland te hoop. De Protestantse Kerk in Nederland deed er een schepje bovenop: ‘ons land is door een morele ondergrens gezakt’.
Ik ben, zoals u misschien weet, lid van die kerk, dus zo’n uitspraak raakt me wel.
Men loopt al een tijdlang te hoop. Sinds de enorme verkiezingsoverwinning van de PVV in november vorig jaar wordt er alarm geslagen: de rechtsstaat en de democratie is in gevaar. Maar nu de asielplannen van de PVV in het regeringsprogram van het nieuwe kabinet een prominente plek innemen, en minister Faber een asielcrisis uitroept, zijn de rapen helemaal gaar.
Waar is de menselijkheid? Waar is de barmhartigheid? Zo wordt gevraagd en geroepen.
Maar in mijn beleving heeft links Nederland, en in zijn kielzog de ‘linkse kerk’, de barmhartigheid al jaren vervalst. Waar links vroeger opkwam voor ‘de kleine man’, is sinds jaar een dag een nieuw ‘slachtoffer’ uitgevonden: de buitenlander die hier asiel zoekt, of ruimer geformuleerd: de migrant.
Alles en iedereen moet binnengelaten worden. Ik kan niet kloppend krijgen wat daar nu barmhartig aan is.
Wij leven in het dichtstbevolkte land van Europa. We hebben zo langzamerhand overal tekort aan. Aan ruimte, aan huizen, aan zorg, aan geld (want: begrotingstekort), enzovoorts.
Nederland is als een reddingsboot die inmiddels overvol is. En dan kun je drenkelingen blijven toelaten, want die toestroom is eindeloos, maar op een gegeven moment staat zo’n reddingsboot op zinken, en gaat iedereen verloren.
Daar dien je dus niemand mee. Lijkt me. Waar in mijn beleving over het algemeen te weinig aandacht voor is, is de eigen verantwoordelijkheid van de mensen.
De gastarbeiders van destijds hadden wij na bewezen diensten, desnoods met een flinke som geld, naar huis kunnen laten gaan. Terug naar Turkije, Marokko of waar ook maar, om daar terug in hun gezinnen hun eigen land weer te helpen opbouwen.
Was dat onbarmhartig geweest? Ik denk eerder: realistisch!
Bij de onafhankelijkheid van Suriname in 1975 had de grote bovenlaag ook ginds kunnen blijven om daar hun land op te bouwen. Was dat onbarmhartig geweest? Ik zie het niet in. – Maar goed, dit is alles verleden tijd. Gedane zaken die geen keer nemen. Ik heb echter meer vragen.
Wat is er onbarmhartig aan om vluchtelingen die wegens oorlog in hun eigen land hier opgevangen zijn, terug te laten gaan naar hun eigen land wanneer de oorlog voorbij is? Om daar hun land op te bouwen?
Wat is er onbarmhartig aan om uitgeprocedeerde asielzoekers, mensen die dus ook volgens de zéér ruime toelatingsprocedures hier níet als vluchteling erkend worden, op een gegeven moment te wijzen op hun eigen verantwoordelijkheid, en niet te blijven pamperen met bed, bad en brood? Wat is er onbarmhartig aan om vluchtelingen zélf te laten bewijzen vluchteling te zijn, en om de ellenlange asielprocedures te versnellen en te verkorten? Ik zie het niet..
Omgekeerd: wat is er barmhartig aan het toelaten van enorme stromen mensen van elders, zo dat hele stadswijken (Rotterdam-Zuid, Amsterdam Zuidoost, Amsterdam Slotervaart, Utrecht-Overvecht, Den Haag Schilderswijk en zo meer) zijn veranderd in ‘buitenland’? Welverdienende Nederlanders hebben reeds lang deze wijken verlaten en wonen elders. Zij hebben nergens last van. Maar juist de ‘kleine man’, de laagstbetaalden, hebben hun samenleving in de laatste decennia zien veranderen in veelal een ‘derde wereld’. Want een overvloed aan mensen van elders levert zelden een gezelliger wijk op: verloedering, bendevorming, eerwraak, enzovoorts. Je zult er maar wonen. Nu, een groot deel van de PVV-stemmers woont daar. En deze mensen om de oren slaan over een ‘morele ondergrens’ waar doorheen is gezakt?
Keer het nog eens om: stel dat de afgelopen decennia honderdduizenden Nederlanders waren gaan wonen in Ankara of Casablanca. Had ‘links’ daar dan geen schande van gesproken: ‘cultureel kolonialisme’?
Waarom is het wel oké als het omgekeerde gebeurt?
En nog iets: wat is er democratisch aan, dat veel beslissingsbevoegdheden, onder andere ten aanzien van migratie, de laatste jaren zijn overgeheveld van het nationale parlement naar ‘Europa’? Dan heb je ons volk toch gigantisch in een fuik laten zwemmen? Dat sommigen in bewuste ‘omvolking’ gaan geloven, moet je dan niet verbazen.
Wat mij bijzonder steekt is de blijvende verregaande naïviteit ten aanzien van de islam. Er wordt weliswaar gelet op vormen van geradicaliseerde islam, maar er is geen oog voor dat ook de zogenaamde ‘gematigde islam’ onze westerse samenleving radicaal afwijst. De positie van de vrouw, kledingvoorschriften, houding tegenover homoseksualiteit zijn daar niet anders dan bij de ‘radicalen’. De islam is een godsdienst die slecht of niet past in de westerse samenleving. Alleen moslims die zelf geseculariseerd zijn en hun eigen godsdienst niet serieus nemen, voelen zich hier echt thuis. Voor het overige blijft de islam een ‘vreemd lichaam’ in onze landen, een parallelle samenleving die zich met de groei ervan steeds meer opdringt. Migrantenchristenen uit bijvoorbeeld Egypte of Syrië zijn zich dit gevaar zeer bewust.
Wie durft als homo in Amsterdam nog hand in hand over straat?
Wie is daar gelukkig mee? Wie durft als homo in Amsterdam nog hand in hand over straat? Wie durft als Jood in Amsterdam nog zichtbaar een keppeltje te dragen? Wie durft in bepaalde wijken van die stad als vrouw nog te lopen in een vlot zomerjurkje met blote armen? Allerlei vrijheden zijn ons al afgenomen.
Maar díe morele ondergrens, daar hoor je links niet over, noch de Protestantse kerk.
Een volk, een land, heeft nu eenmaal een beperkte capaciteit aan opname van vreemde culturen. Ga je daar overheen, dan gaat het mis. De bovengrens daarvan is reeds lang bereikt, Pim Fortuyn gaf het destijds al aan. ‘De mensen zijn het zat!’. Maar men luisterde niet. Men luistert nog steeds niet. De boodschappers van dit impopulaire nieuws worden nog steeds genegeerd, verketterd en soms vervolgd. Nog altijd worden zaken niet benoemd, en snel onder het tapijt geveegd.
Ik zie daar geen democratie in, laat staan een rechtsstaat.
‘Ja, maar we hebben arbeidsmigranten nodig’, klinkt het dan zwakjes, als laatste, wellicht doorslaggevende argument. Want ‘economie’ is bijna altijd doorslaggevend.
Nee, we hebben helemaal geen arbeidsmigranten nodig. Ook op dit punt moeten we oog hebben voor de eigen verantwoordelijkheid van mensen.
Afrikanen moeten Afrika opbouwen en ontwikkelen. Maar wij hebben de plicht ons eigen land te dienen.
Dus allemaal maar wat minder consumeren, want het economische denken soepperen we ons land op. Zelf weer onze straatjes leggen, in plaats van hele dagen in de sportschool ons lijf te sterken. Zelf onze asperges steken of anderszins in de kassen werken. Zelf weer in de zorg gaan werken, ondanks de bescheiden betaling, en omzien naar elkaar. Er zijn ‘bullshitbanen’ genoeg die opgeheven kunnen worden, en dan komen er heel wat handen vrij.
Wat ons land nodig heeft, is een regering die uitgaat van ‘gezond verstand’. Ik heb het idee dat zo’n regering nu een beetje in aantocht is. Althans, men doet zijn best ervoor. Een overheid die de regie terugpakt uit handen van de internationale organisaties. Een overheid die het aandurft achterhaalde verdragen tegen het licht te houden. Een overheid die het volk beschermt, met verstandige maatregelen die nú nodig zijn.
We kijken daar als Roze Leeuw naar uit. En persoonlijk: ook in de kerk waartoe ik behoor zou ik wensen dat het ‘gezond verstand’ wat vaker wordt aangesproken. Want een uitspraak als ‘we zijn door een morele ondergrens gezakt’ klinkt zo langzamerhand uitermate vals.
Ron
