De laatste paar jaren is het niet echt leuk om een gamer te zijn. Vaak worden games van grote uitgevers halfbakken opgeleverd, met oninteressante personages, voorspelbare verhaallijnen, overdreven eenvoudige gameplay en een constante stroom aan patches om de erbarmelijk opgeleverde staat te verdoezelen. Wat is er toch aan de hand in de game-industrie?

De woke ideologie heeft ook de game-industrie in zijn greep gekregen. Uitgevers, diversity officers en zogeheten gamejournalisten werken samen om games politiek correct te maken. Sommigen vanuit een overtuigd ideologisch gedachtegoed, anderen vanwege ESG-financiering om de organisatie draaiende te houden. Zo zie je dat tegenwoordig mannen en vrouwen aangeduid worden als “Bodytype A” of “Bodytype B”, en kun je op basis van ras en geaardheid al voorspellen wie de good guy of bad guy in het verhaal zal zijn. 

Als je naar de staat van de gemiddelde AAA-game kijkt (voor de niet-gamer: denk aan een Hollywood-budgetfilm) bij de lancering, zou je denken dat studio’s alleen maar volledig incompetente programmeurs aannemen, die geen idee hebben waar ze mee bezig zijn. Opmerkelijk genoeg zijn onafhankelijke studio’s, die zonder grote uitgevers én met een fractie van het personeel en budget, in staat om gelijkwaardige, zo niet betere games te produceren.

Diversiteitsconsultancy

Wat blijkt? Diversiteitsconsultancy organisaties worden ingehuurd om ervaren programmeurs, verhalenvertellers en andere professionals te vertellen hoe zij hun werk moeten doen. Neem bijvoorbeeld de recentelijk in opspraak gekomen consultancyorganisatie Sweet Baby Inc.

Sweet Baby Inc. (SBI) helpt gamestudio’s om verhaallijnen en personages diverser te maken. Zo wordt  bijvoorbeeld gekeken naar mogelijk beledigende stereotypes die bij een personage zijn bedacht. Het is echter “toevallig” dat SBI geen al te best track record heeft, gezien de vele games waaraan SBI heeft meegewerkt die massaal geflopt zijn. Sommige studio’s zijn zelfs failliet gegaan door deze financiële tegenvallers.

Als reactie op deze flops zette een curator een lijst op die aangaf of SBI had meegewerkt aan een bepaalde game, zonder verder waardeoordeel. Voor SBI was deze lijst reden genoeg om een haatcampagne te starten, waarbij activisten en journalisten werden gemobiliseerd om de oprichter van de lijst, onterecht gelinkt aan “extreemrechts” en “radicaal conservatieve mannelijke gamers”, aan te vallen. Wat bleek? De maker van de lijst bleek een niet aan politiek gelinkte Braziliaanse jongeman.

Deze haatcampagne had echter niet het gewenste effect. In plaats van dat de oprichter zijn account verloor, groeide de naamsbekendheid van SBI juist door de toename aan negatieve publiciteit. Mensen begonnen zich steeds meer te verdiepen in wat SBI eigenlijk probeerde te bereiken, waarbij ook verhelderende tweets van medewerkers en eigenaren van SBI opdoken.

Een van de medewerkers van SBI deelde dat ze “een nachtmerrie had waarin ze een witte mannelijke gamer was”. Ook de eigenaren van SBI hadden een aantal hot takes. Tijdens een game-ontwikkelaarsconferentie verklaarde een vrouw dat ze weigerde blanke ontwikkelaars in haar team aan te nemen, omdat zij zouden zorgen voor micro-agressies. Dat zou volgens haar een onveilige werkomgeving creëren. Een andere oprichtster stelde voor hoe geïnteresseerden diversiteits-consultancy groepen aan zouden kunnen bevelen: “Bespreek het eerst met de managers in je organisatie, en als ze niet luisteren, ga dan een kopje koffie drinken met je marketingafdeling en maak ze doodsbenauwd voor wat er zou kunnen gebeuren als ze ons niet inhuren”.

SBI is slechts een van de vele consultancygroepen die op deze manier te werk gaan. Zo zijn er o.a.:

• Stonemaier Games
• GaymerX (heeft gewerkt aan de inmiddels failliete reeks Saints Row)
• Mendez Consulting LLC (dungeons & dragons, magic the gathering)
• Silverstring Media
• Black Girl Gamers (heeft gewerkt aan het massaal geflopte Forspoken)

Dergelijke consultancyclubs blijven liever uit de schijnwerpers – dit verklaart ook de overdreven reactie op de SBI-lijst. Totdat bedrijven beseffen dat ze dergelijke consultancy niet nodig hebben en dat dit in de meeste gevallen zelfs schadelijk kan zijn, zullen games van middelmatige tot bedroevende kwaliteit blijven worden opgeleverd. Gelukkig zijn er nog steeds studio’s die zich geen overbetaalde en onnodige consultancy kunnen veroorloven, maar wonderbaarlijk genoeg toch in staat zijn om hoogwaardige games te ontwikkelen.

Woede jegens mannelijke gamers

De reden achter deze consultancy-maffia is tweeledig. Grote game ontwikkelaars financieren het ontwikkelen van games zelden met hun eigen geld, maar proberen dit onder andere te doen via investeerders en leningen. Nu is het zo dat bij de meest aantrekkelijke financieringen er een ESG-adder onder het gras zit. Hierdoor zijn bedrijven gedwongen om, willen zij die flinke som geld kunnen binnen halen, ook dergelijke consultancy groepen binnen moeten halen, om zodoende aan de ESG-richtlijnen te kunnen voldoen.

Er schuilt daarnaast een diepgewortelde woede jegens mannelijke gamers binnen deze consultancy clubs. Sinds Gamergate in 2014, een controversiële gebeurtenis waarbij journalisten en gamers botsten, hebben gamejournalisten en betrokkenen (zoals de eigenaren van SBI) een niet-aflatende strijd gevoerd tegen deze hobby. Bij talloze populaire releases vonden ze altijd wel een reden om game-ontwikkelaars te bekritiseren. Een goed uitziende vrouwelijke protagonist werd al snel als seksistisch bestempeld, een blanke protagonist als racistisch. Zelfs de historische nauwkeurigheid van een West-Europese middeleeuwse setting werd bekritiseerd vanwege het vermeende gebrek aan zwarte personages.

Inclusieve eenheidsworst

Deze ongegronde negatieve publiciteit maakte uitgevers angstig, wat helaas resulteerde in een bijna verwoeste industrie. Creativiteit wordt nu onderdrukt door een inclusieve eenheidsworst, waardoor de oorspronkelijke charme en innovatie van veel games verloren gaan.

Het is duidelijk dat de game-industrie op een kruispunt staat. Enerzijds zien we de destructieve invloed van ideologische inmenging en diversiteitsconsultancy die de creatieve vrijheid en kwaliteit van games ondermijnen. Anderzijds blijven onafhankelijke studio’s bewijzen dat het mogelijk is om met beperkte middelen en zonder externe druk uitstekende games te maken. Het is aan de gamers zelf, de grootste stakeholders, om hun stem te laten horen en te eisen dat de industrie terugkeert naar waar het werkelijk om draait: het maken van geweldige games. Laten we hopen dat de toekomst van gaming weer gericht wordt op innovatie, plezier en creativiteit, zonder de belemmeringen van ongegronde ideologische agenda’s.