Vandaag toch maar in de benen geklommen en koers gezet naar Utrecht. Centraal Station, veel regenboogvlaggen, drukte van jewelste, veel jongeren en veel jonge gezinnetjes. Hiephoi Holadio, de PRIDE gaat zo van start. Ik loop door Hoog Catharijne (The Mall) en zie dat veel winkels mee doen met de regenboog-religie. Ja, je zal wel moeten, want oh wee als je niet meedoet! Veel winkels hadden hun meeneemtasjes voor de inkopen opgetuigd met regenboogkleuren, zag ik veel reclames en producten versierd met DE kleuren….
Ik keek naar buiten vanuit de Mall naar de gracht die er onderdoor liep en hoorde “I Feel Love” door de speakers bonken. Een lekker nummer, zeker. Maar ik kreeg toch wel gemengde gevoelens ineens.
Ja, ik zag vrolijke mensen, blije gezichten, en spelende kinderen met hun wangen versierd met regenboogvlaggetjes of regenboogglitter. En als ik vrolijke mensen zie word ik natuurlijk ook hartstikke blij.
Maar…..toen ik naar buiten liep richting de gracht waar de massa’s mensen bij elkaar waren, zag ik toch voornamelijk gezinnen, vaak jong, met de kids, zag ik groepen studentikoze jongeren, volgens mij voornamelijk hetero. En een paar verdwaasde non-binairen die zich wat afzijdig hielden (wellicht te gevoelig om de harde muziek aan te horen). Vooral de jonge gezinnen en studenten zag ik selfies nemen, want ja, het is toch erg hip om tegenwoordig aan iedereen via TikTok of Insta te laten zien dat je je sympathiseert met de LHBTQAIXYX+, ook wel genaamd “The Community”. Want, naast dat het hartstikke hip is onder hetero jongeren om te zeggen dat je je sympathiseert met de community en om te zeggen dat je niet square bent (normaal en hetero) maar queer of non-binair, is het onderhand ook ‘shame’ als je je gewoon normaal opstelt en niet meedoet of niet mee wil doen.
Enfin, een paar boten later doemde een grote boot op met daarop, hoe kan het ook anders, sensueel dansende nichten op de beat van YMCA. Enzovoort, enzovoort, enzovoort. Pfff….
Als ik daar als homo in de kast langs de kade zou staan zou ik niet weten of ik nu blij moet zijn of triest…. Wil ik hier wel bij horen? Is dit het dan?
Laat ik het kort samenvatten: Ja, een feestje met blije mensen is altijd leuk. Maar, de clichés en stereotyperingen (seks, halfnaakt dansend op de jaren 80 discobeat) dropen ervan af – zoals eigenlijk al jaren, en wat ik nu vooral zag was dat het feestje vooral een must-do is geworden onder jonge hetero’s en jonge hetero-gezinnetjes, en wordt op deze wijze de schaamtecultuur onder hetero’s (om gewoon normaal en hetero te zijn) gefaciliteerd. De emancipatie is er in ieder geval niet mee geholpen.
