Geen plan…..
Onlangs hoorde ik dat iemand toegaf dat er in onze landen sprake is van een zekere verschuiving in de samenstelling van de bevolking. ‘Omvolking’ dus, om deze aanduiding maar te gebruiken. Impopulair, maar wel duidelijk.
Ja, maar, beweerde deze persoon, er is geen sprake van een plán tot omvolking…! Akkoord, dat wil ik dan nog wel geloven. Ik ben zeer gelovig, dus dat kan er nog wel bij. Misschien is het idee dat er een vooropgezet plan zou bestaan om Europa in genoemde richting ‘om te volken’ ook wel te argwanend, teveel ‘complot-theorie’.
Maar ik vraag me daarbij wel af, waarom overheden, politici en media dan zo ontzettend weinig hun best doen om te voorkomen dat mensen in zo’n plan gaan geloven.
Immers: iedere verwijzing naar de feiten dat er sprake zou zijn van een verschuiving in de bevolkingssamenstelling is decennia lang ontkend, verdacht gemaakt, ‘racistisch’ genoemd en erger. Alle zorgen over straten en wijken die bijna volledig overgenomen werden door mensen van elders, mensen met een andere taal, cultuur en godsdienst, zijn jarenlang minachtend terzijde geschoven.
En zoals op wel meer terreinen: iedereen die met deze feiten komt, of deze zorgen uit, werd en wordt in een bepaalde hoek geschoven, als zijnde islamofoob, racistisch, extreemrechts, fascistisch en wat dies meer zij. Wat vaak gevolgen heeft voor d’r lui reputatie, carrièrekansen, enzovoorts.
Zo langzamerhand, eindelijk, geeft men dus schoorvoetend toe: inderdaad, problemen met de integratie, en inderdaad, wel een héél andere cultuur, en inderdaad: ‘omvolking’… Men geeft het toe, overigens zonder enig excuus aan hen die al die tijd gelijk hadden
Maar nog steeds: er is geen ‘plan’…!
Akkoord, zoals gezegd: ik wil dat laatste geloven. Maar het gedraai, het ontkennen van de feiten, door velen nog stééds, geven mij te kennen dat ook het ‘geen plan’ later een leugen kan blijken te zijn.
Nu zijn er natuurlijk mensen die de multiculturele samenleving in alle openheid toejuichen. Het kan hen niet veelkleurig genoeg. En ik denk dat zij daar oprecht in zijn, en dat moet naar mijn mening ook kunnen. Zij maken zich er geen zorgen over, hun zorgen liggen elders, bij de klimaatsverandering bijvoorbeeld. En ook ikzelf kan mij verblijden in het feit dat in de katholieke kerk die ik bezoek de gemeenschap veelkleuriger wordt, want ze wordt daarmee ook devoter, rechtzinniger, geloviger zo men wil, en de kerk zit weer vol. Mooi vind ik dat!
Ik heb niets tegen mensen van buitenlandse afkomst, en ik gun mensen hun blijdschap over multi-culti met alle plezier.
Maar ik zou zo graag willen dat men anderzijds de zorgen van ánderen eens serieus nam. Er zijn namelijk ook mensen die nadelen ondervinden van de open grenzen. Mensen die houden van een wat homogenere samenleving, waarin men zijn geschiedenis en cultuur deelt en men elkaar nog ergens op kan aanspreken in straat of stad. Mensen die zich zorgen maken over de toenemende invloed van de islam. Niet omdat de moslims zich nu zo opdringen, maar omdat ‘gewone Nederlanders’ niet ophouden de islam te propageren, te koesteren, te pamperen. Zoals men transgenders pampert. En zo. In de reclame bijvoorbeeld. Heel erg woke allemaal.
Mensen ook die zich serieus afvragen: waar gaat dat heen? Zoals wij homoseksuelen zich afvragen of wij in de toekomst niet ook bij wijze van spreken met ons hoofd naar beneden van flatgebouwen gegooid gaan worden. Enkel en alleen omdat onze medelanders er geen been in zagen om ook de sharia in ons land maar toe te staan.
Men heeft ‘geen plan’. Dat zal wezen…
Maar ik zou graag willen dat men zo langzamerhand wél met een plan kwam, want met deze Jan Salie-geest komt het niet goed in dit land.
En wat dat plan zou moeten zijn? Daarover zou in de samenleving, in de politiek, en ook in de media een open debat mogelijk moeten zijn. Zonder bij voorbaat de andere mening af te serveren. Zonder elkaar bij voorbaat te beschuldigen van kwade bedoelingen.
Daarvoor is nodig dat het ‘cordon sanitaire’ rond de rechtse partijen en meningen doorbroken wordt. Zodat iedereen, van uiterst links tot uiterst rechts kan meepraten.
Daarvoor is een andere opzet van de media nodig. Van omroep en kranten. Immers, waarom is er een ‘Ongehoord Nederland’ nodig? En een ‘Andere Krant’, en een ‘NieuwRechts’, en noem het maar… Omdat in de gewone (‘mainstream’) media de rechtse mening niet aan bod komt, of hooguit heel bezorgd en veroordelend wordt besproken. Er worden teveel mensen en meningen nog steeds niet gehoord.
Ik zou willen dat coalitiebesprekingen met de PVV net zo vanzelfsprekend zouden worden bevonden en besproken als zulke besprekingen met pakweg de PvdA. Dat een PVV- of FVD-burgemeester geen onmogelijkheid of ‘rare uitzondering’ zou zijn.
Dat omroepen en kranten veelkleurig zouden worden samengesteld, ook voor wat betreft politieke mening. Dat er zoveel rechtse, midden, en linkse journalisten werkzaam zouden zijn als de stemverhouding bij de bevolking zou aangeven. Niet uit een ideologie van diversiteit of inclusie, maar omdat het eerlijk is.
En dat dan, binnen de politiek, op de redacties van de kranten en omroepen, en in de samenleving alle meningen over een en ander bespreekbaar zouden zijn en ook daadwerkelijk publiekelijk besproken.
Dát neemt wantrouwen weg.
En dan mag je ook best samen een ‘plan’ maken, want dat plan is dan openlijk besproken en er is in alle openheid en eerlijkheid over gestemd.
En de uitkomst: grenzen open of grenzen dicht, en hoe dan, zal door een ieder moeten worden gerespecteerd.
Als ik dit zo opschrijf, lijkt het wel een fata morgana, een onbereikbaar visioen, bijna de hemel op aarde. Maar ja, dat past wel bij een ds.
Ron
