Weg met de slachtoffercultus
Onlangs hadden wij van De Roze Leeuw onze eerste bijeenkomst in het noorden van het land, en wel in de stad Groningen. In ‘Stad’, zoals de echte Groningers zeggen.
Prof. Dr. Paul Cliteur hield daar in de prachtige Statenzaal van het Provinciehuis een lezing over ‘Woke, en de idee van een universiteit’. Hij zette helder uiteen hoe de idee van een universiteit vrijheid van wetenschappelijk debat veronderstelt, een vrijheid die door de ideologie en de dogma’s van ‘woke’ danig onder druk staat.
Ik wil het ook hebben over ‘woke’, en wel in het bijzonder over een aspect van deze ideologie, namelijk de strikte indeling van de wereld in daders en slachtoffers.
Volgens ‘woke’ ben je in deze samenleving bevoorrecht en dus altijd ‘dader’, wanneer je het volgende bent: westers, rijk, blank (‘wit’, zegt men dan graag), man, christen, rechts, oud en hetero. Met deze kenmerken maak je volgens woke per definitie slachtoffers, ben je dus schuldig, en mag je eigenlijk niet meedoen in het maatschappelijk debat.
De slachtoffers zijn: eenieder die niet-westers is, de armen, de niet-blanken, de vrouwen, de niet-christenen, de linksen, de jongeren en de lhbtiq+ gemeenschap. Zij zijn volgens ‘woke’ de enigen die recht van spreken hebben wanneer het gaat over de grote wereldproblematiek.
Er speelt nogal wat, vandaag de dag.
Rond gezondheid (pandemieën), rond het klimaat, rond migratie, rond racisme en slavernij, rond industrie en landbouw, rond gender. En zo is er nog meer. ‘Woke’ heeft, met inachtneming van bovenstaande slachtoffercultus, over elk van deze problematieken zo zijn standpunt. En: het is het énige standpunt wat geuit mag worden. Woke heeft dogma’s. Dingen zijn zo, en daar valt niet aan te tornen. Het debat erover, ook het wetenschappelijk debat, lijkt te zijn afgesloten.
Woke heeft taboes en censuur. Bepaalde andere meningen mogen niet geuit worden. Woke heeft een inquisitie, en die ligt bij de ‘slachtoffers’. Wanneer een slachtoffer zich gekwetst voelt, is het vonnis over de ‘dader’ al geveld.
De sancties zijn: negeren, bespotting, framing en verdachtmaking, cancelling, uitsluiting, ontslag. Alles wat links en seculier-geworden Nederland destijds de kerk verweet, doet zij zelf nu evenzo, en – vooral dankzij de digitale controlemaatschappij – nog in ergere mate.
De Roze Leeuw verzet zich met man en macht tegen deze tendens. Wij zijn weliswaar niet hetero, maar we zijn wel man. En we zijn voor het overgrote deel ook nog rechts. Wij huldigen de waarden van het man-zijn: eer, trouw, moed, weerbaarheid en eigenaarschap. Wij schamen ons bovendien niet voor onze eigen westerse cultuur. We zijn trots op wat bevochten en klaargespeeld is in de afgelopen eeuwen. Bevoorrecht? Ja, maar het is niet vanzelf gegaan. Er is voor gewerkt en gestreden. Een van nature zompig moerasland is opgewerkt tot een vruchtbaar gebied en een welvarende staat. We zijn ook trots op onze tolerantie, verworven vanuit christendom en humanisme. Op onze vrijheid ook, die ons tot een vrijmoedig, soms lomp maar altijd open volk heeft gemaakt.
Wij als Roze Leeuwen weigeren slachtoffer te zijn. We hebben het als homo’s goed in ons land. Nog wel. En waar onze vrijheid om onszelf te kunnen zijn wordt aangetast, verwachten wij van overheden erkenning, benoeming van de problematiek, en dat er opgetreden wordt.
Maar verder redden we ons zelf prima.
Voor ons geen zielige lhbtiq+gemeenschap. En we hebben ook geen regenboog-symboliek nodig. Het ware te wensen dat meer mensen die zichzelf telkens in de slachtofferhoek laten drukken, en die zich in dat slachtofferschap maar al te graag wentelen, (omdat je dan altijd gelijk krijgt..!), hun leven eens écht in eigen hand nemen. Zonder een ander als ‘dader’ verantwoordelijk te stellen voor het eigen falen.
Weg met de slachtoffercultus!
Natuurlijk zijn er ook dingen mis in deze maatschappij. Maar: treed die zaken dan tegemoet met een open blik, bespreek ze in een realistisch en rationeel debat, weeg de diverse kanten en mogelijkheden af. En verlaat alsjeblieft heel rap de ideologie van woke, met al haar dogma’s en taboes. Want juist die ideologie sluit meningen en dus mensen uit.
#RON
SAMENVATTING
De Roze Leeuw erkent de intenties van inclusieve bewegingen zoals ‘woke’ en streeft ernaar om bruggen te slaan voor een constructief gesprek over diversiteit en inclusie. Het onderscheid tussen ‘daders’ en ‘slachtoffers’ kan een manier zijn om historisch onderdrukte stemmen naar voren te brengen. Desalniettemin gelooft De Roze Leeuw in de kracht van een inclusief debat waarin alle stemmen worden gehoord. Als trotse groep van niet-heteroseksuele mannen vieren wij diversiteit en pleiten wij voor een sfeer van wederzijds respect en begrip. Door samen te werken en open te staan voor verschillende meningen, kunnen we een meer harmonieuze en welvarende samenleving creëren.
