Wat ooit één Pride week in Amsterdam was, is sinds enkele jaren een officieuze Pride-periode die start in juni en eindigt in september. Ruim drie maanden met feesten, regenboogvlaggen, LHBTI-zichtbaarheid en Prides in zo’n 30 steden… dat is vast goed voor de LHBTI-acceptatie… Of niet?
Ondanks alle steun vanuit de politiek, bedrijfsleven, media en overheid stagneert de Nederlandse LHBTI-acceptatie. Bij de meest recente meting van Het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) zien we voor het eerst een daling van 2 procentpunt naar 76%: driekwart staat dus nog positief tegenover homo- en biseksualiteit (de LHB letters); bij de genderdiversiteit (transgenders, intersekse) is de acceptatie lager (maar nog wel stijgend), 60% (de TI+ letters).
Ook in de Verenigde Staten zien we deze ontwikkeling. Het Amerikaanse kennis- en adviesbureau Gallup houdt al vijf decennia lang de homo-acceptatie bij, en die is het laatste jaar sterk achteruit gegaan, van 71% naar 64%.
hoe kan dit nu?
Mogelijke verklaringen zijn te vinden het recentelijk verschenen artikel “De toenemende online lhbti+-haat” van Weekblad De Groene Amsterdammer. Middels een algoritme zijn reacties op sociale-mediaposts beoordeelt op lhbti+-intolerantie. De aantallen zijn de laatste twee jaar sterk toegenomen, met name die gericht zijn op transgenders en LHBTI+ algemeen. Het aantal negatieve reacties op homo/lesbisch daalt het laatste jaar. De nadruk in het onderzoek ligt op het aantal negatieve reacties, en minder op de inhoud. Toch zijn er aanwijzingen: de gebeurtenissen die de online haat activeerde. In de laatste 12 maanden zijn er vier belangrijke geweest:
1. Debat transgenderwet (september 2022)
2. Week van de Lentekriebels (maart 2023)
3. Voorleesmiddag door drag queens in Rotterdam (april 2023)
4. Een transvrouw wint Nederlandse Miss-verkiezing (juli 2023)
Deze duiden op twee onderliggende oorzaken: het indoctrineren van kinderen (Week van de Lentekriebels, Drag queen voorleesmiddag) en het opdringen van transgenders en genderdiversiteit.
indoctrineren van kinderen
De focus van seksuele voorlichting en het opdringen van LHBTI+-acceptatie is gericht op steeds jongere kinderen. Dat accepteert de Nederlandse bevolking niet. De Woke lespakketten van Rutgers (Week van de Lentekriebels) en COC Nederland, drag queen story hours, LHBT-kinderboeken en de discussie over tiener-transgenders dragen bij aan de seksualisering van het kind, en zorgen voor de stagnatie van LHBTI-acceptatie.
opdringen van transgenders en genderdiversiteit
Er wordt steeds meer benadrukt dat iemand transgender is, en wat voor prestatie dat is. Een eerste transgender politicus in de Tweede Kamer, transvrouwen (biologische mannen) die sportwedstrijden winnen, en de transvrouw (biologische man) die als duidelijk-niet-de-knapste een Miss-verkiezing wint… Heeft dit opdringen van genderdiversiteit (de TI+ letters) ook een extra negatief effect op de acceptatie van homo- & biseksualiteit (de LHB letters), nu de LHB en de TI+ zijn samengevoegd? Ik meen van wel: de TI+ zal de LHB in haar val meenemen.
Naast deze verklaringen zijn er nog twee belangrijke oorzaken voor de stagnatie van homo-acceptatie:
immigratie
Door de massa-immigratie van niet-westerse personen met een vaak religieuze, homo-onvriendelijke achtergrond verandert de samenstelling van de Nederlandse bevolking. En daarmee verandert de bevolking richting minder homo-accepterend. Dan is het niet raar dat de gemiddelde homo-acceptatie daalt, en wellicht nooit meer zal terugkeren op het hoge niveau van 76%… om over de acceptatie van genderdiversiteit nog maar te zwijgen… Daarnaast kijkt Woke Nederland liever weg van de oververtegenwoordiging van niet-westerse allochtonen in anti-homogeweld, hetgeen homo-haat accordeert en de acceptatie onder druk zet.
regenboogpropaganda
De Regenboog-gemeenschap, met COC Nederland voorop, lijkt zich te vereenzelvigen met haar regenboogsymboliek: een aanval op regenboogsymbolen is bijna gelijk aan een aanval tegen LHBTI. Maar dat is helemaal het geval niet! Het merendeel van de Nederlanders accepteert LHBTI gewoon, maar is klaar met alle regenboogpropaganda. Zo eenvoudig is het. Het antwoord op het verwijderen van regenboogvlaggen is altijd: nog meer regenboogvlaggen! Ma’Ma Queen, de drag queen van de voorleesmiddag raakt de kern met zijn strijdlust: “Hoe meer we beperkt worden, hoe meer we onszelf zichtbaar zullen maken”. In plaats van te beseffen dat de maximale acceptatie van Regenboogpropaganda is bereikt, wordt er doorgeduwd, tot bijna aan dwang toe. Meer regenboogpropaganda = minder acceptatie.
punt van verzadiging
We zijn in de Westerse wereld op een punt van verzadiging gekomen. De weerstand tegen het door de strot duwen van regenbogen, transgenders en drag queens is géén haat tegen LHBTI, maar een teken van overexposure: het is te veel. Meer zichtbaarheid gaat niet meer leiden tot meer acceptatie. Sterker nog: het tast de acceptatie aan. En de kans bestaat dat de weerstand tegen de regenboogsymboliek omslaat tegen de gemeenschap zelf. De Regenboog-gemeenschap moet beseffen dat de acceptatie waarschijnlijk op het hoogtepunt is, en dat strijden voor elk procentje meer acceptatie door middel van ‘regenboog-zichtbaarheid’ schade berokkent.
Het Nederland van ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ zegt duidelijk: “Jullie zijn zichtbaar, we accepteren jullie, maar stop met alle Regenboogpropaganda. Stop met het opdringen van de Woke-ideologie en genderdiversiteit. Stop met het opdringen van transgenders en drag queens. En bovenal: stop met het indoctrineren en seksualiseren van kinderen. Stop er gewoon mee.”
