Woke in de polder oftewel: dagblad Trouw laat zijn ware gezicht weer zien
Ik ben niet geabonneerd op dagblad Trouw. Ik vond als dominee de krant altijd wat linksig en erg geseculariseerd. Maar goed, linksig waren en zijn meer kranten. Ik lees de Trouw van buren, via-via. En ik daar dankbaar voor, want zo blijf ik van verschillende kanten op de hoogte.
Maar de laatste jaren vind ik de eenzijdigheid in dit medium stuitend. En niet alleen bij Trouw, maar bij alles wat men wel ‘de mailstream-media’ noemt. Men lijkt de spreekbuis te zijn geworden van een ideologie, een propagandamachine die zijn weerga niet kent. En ik noem dat maar ‘woke’; je weet precies wat ik bedoel. Een voorbeeld. Eéntje maar, te midden van veel andere.
Ik stuitte in Trouw deze maand op het stukje ‘Wilders laat zijn ware gezicht weer zien’. Het is ‘Het commentaar’, zoals eronder staat: ‘De mening van de krant, verwoord door leden van de hoofdredactie en senior redacteuren’. Nu, dat zijn niet de minsten, zou je zeggen. Ik word dan toch enigszins teleurgesteld.
‘Het commentaar’ noemt Wilders ‘een wolf in schaapskleren’ nu hij naar eigen zeggen ‘gematigder standpunten in het verkiezingsprogramma heeft ingenomen’. Bij de Algemene Beschouwingen zelf zou hier niets van blijken. ‘De PVV blijft standpunten verkondigen die in strijd zijn met onze grondwet en die onze democratische rechtsstaat ondergraven’, aldus Trouw. Dat andere partijen niet met de PVV in zee willen juicht dit dagblad toe. Verderop blijkt het te gaan over Wilders’ ‘abjecte verhaal over asielzoekers, migranten en moslims die hij ziet als bron van alle kwaad in Nederland’. ‘Standpunten die in flagrante strijd zijn met het antidiscriminatie beginsel en de vrijheid van godsdienst (….) en met het traditionele liberale gedachtengoed.’ Trouw acht het onbegrijpelijk en zorgelijk dat de VVD de deur naar de PVV nog niet heeft dichtgegooid.
Tot zover ‘Het commentaar’ in Trouw.
Wat mij nu verbaast (eigenlijk niet eens meer zozeer verbaast) is dat dit commentaar blijft hangen in framing. Mijn vraag is: Hoezó zijn Wilders’ standpunten in dezen in strijd met onze grondwet en onze rechtsstaat? Het zou kunnen natuurlijk, maar de krant blijft hierover een verklaring schuldig. Het wordt alles zomaar geponeerd, en het gros van de Trouw-abonnees zal instemmend knikken en het slikken als zoete koek.
Waarom ik niet instemmend knik en het niet slik als zoete koek?
Omdat in ditzelfde dagblad Trouw de standpunten van Wilders, de ideeën van de PVV, of van PVV-prominenten als Bosma, Agema, Beertema, nooit eens duidelijk voor het voetlicht worden gebracht. Al járen niet! Wanneer partijen als PVV (en ook FVD) al eens aan de orde komen, dan gaat het altijd óver hen. Op bezorgde toon, en met dezelfde framing: ‘in strijd met de rechtsstaat’ als in dit commentaar. Men weet niet beter, men wil niet beter weten, en wil blijkbaar ook niet dat de lezer beter gaat weten. Het PVV-standpunt acht men ‘abject’ en ‘rabiaat’ en ‘radicaal populistisch’ en ‘extreemrechts’, enzovoorts, en men ‘wil het geen podium geven’. Men lijkt hierover al jarenlang uitgepraat. Er ligt een ban op partijen als de PVV.
En dat lijkt mij voor een journalistiek dagblad, hoe linksgeoriënteerd ook, geen goede zaak.
Dit alles steekt temeer daar vertegenwoordigers van andere politieke partijen, vaak de links-liberale, wel alle ruimte krijgen om hun standpunten voor het voetlicht te brengen. Deze standpunten worden dan soms wel eens kritisch bevraagd, maar altijd is er kans op een weerwoord, en nooit wordt hen de toegang tot het debat ontzegd.
Wanneer een partij, haar leider of haar standpunten, wordt verweten een gevaar voor de rechtsstaat (etc.) te zijn, dan verwacht ik van kritische journalistiek dat de gelegenheid wordt gegeven tot een weerwoord, en wil ik daarop dóórgevraagd zien. Dan wil ik als lezer weten: ‘hoezó, in strijd met de rechtsstaat? En: kun je, mág je, misschien daar ook nog anders over denken?’
Bovendien lijkt het mij passend bij kritische journalistiek om andere partijen ook eens te bevragen of hun standpunten, besluiten, enzovoorts, wel zo verenigbaar zijn met de rechtsstaat. Ik denk daarbij aan de coronamaatregelen, die een verregaande inbreuk betekenden op onze vrijheid, en aan de almaar doorgaande overheveling van beslissingsbevoegdheden aan internationale organen als de Europese Unie en zelfs het WEF, en aan de inbreuk die de almaar doorgaande immigratie zal betekenen (en al betekent) op welvaart, welzijn en rechten van onze eigen inwoners.
Zo zou een journalist aan Omtzigt, Bontenbal, enzovoorts eens kritisch kunnen vragen: ‘zijn er dan niet méér partijen die u zou moeten uitsluiten bij de coalitieonderhandelingen?’
Maar nee, zulke vragen worden in de mainstreammedia, en al helemaal in Trouw, niet gesteld. Ze zijn taboe. ‘Je moet het geen podium geven’.
Het is in mijn beleving totalitair, en typisch ‘woke’ dat bepaalde standpunten taboe worden verklaard, en nooit op gelijkwaardige wijze toegelaten worden tot het publieke debat, ook niet in de krant. In het boek ‘De Linkse Kerk’ wordt Trouw bij uitstek spreekbuis genoemd van ‘de linkse kerk’. Wellicht zou je ook kunnen zeggen ‘Trouw is de spreekbuis geworden van woke’. Of doe ik dan ook weer aan ‘framing’?
In ieder geval is het niet zozeer Wilders, maar vooral dagblad Trouw dat in dit commentaar zijn ware gezicht laat zien.
Ron