COC en De Roze Leeuw, twee kanten van dezelfde weegschaal.
Het is voor mij als hetero erg verwarrend. Nou is dat natuurlijk niet vreemd, want ik weet niet denderend veel van de homogemeenschap en wanneer daar verschillende organisaties actief zijn is dat voor mij al snel onoverzichtelijk.
Omdat De Roze Leeuwen (SDRL) mijn Twitteraccount volgden vroegen zij mij om eens een column te schrijven omdat ze het idee hadden dat ik over bepaalde thema’s hetzelfde denk als zij. Dat klopt ook zeker, want als het gaat over ‘woke’, of ‘acceptatie van de Roze Gemeenschap’ heb ik het idee dat je niet eerder geaccepteerd gaat worden wanneer je krijsend met je ‘Big Ben’ onder een roze minirok door de stad huppelt op naaldhakken. Dat idee hebben de oprichters en anderen van SDRL ook. Voor mij betekent het dat ik veel van mijn gedachten kwijt kan in de columns en zij hebben een extra columnist. Prima deal wat mij betreft.
COC en DRL, beiden een deel van de Roze Gemeenschap
Ik moet onwillekeurig denken aan de weegschaal van Themis, dat is een weegschaal waar menig afgestudeerd rechtenstudent met gemengde gevoelens aan terug kan denken, vooral als het boek ‘Themis terzijde’ tot de lesstof behoorde, dan heb ik het over rechtsfilosofie. Themis was een Titanide en de personificatie van orde en recht. Dat is een hele kleine notendop, maar vanwege het feit dat dit een column is, ben ik hier kort door de bocht.
Het kenmerk van een weegschaal is dat beide schalen ertoe doen, in een ideale situatie is deze in evenwicht, zo niet, dan kan er aan de ene kant iets af en/of aan de andere kant iets bij. Maar het andere kenmerk is dat er altijd een weging is. Zowel COC als SDRL brengen gewicht in de schaal, zij behoren beiden tot de Roze Gemeenschap.
Beeldvorming
Ik snap het wel, wat niet gezien wordt, telt niet. Alles wat aandacht krijgt, groeit.
SDRL lijkt meer willen tonen dat zij in de eerste plaats hardwerkende mensen zijn die grotendeels gewoon gelijkgestemd zijn met de meeste Nederlanders, maar hun bed prestaties voor zich houden. Zij hangen hun identiteit niet op aan hun seksualiteit, maar aan hun meewerkende maatschappelijke houding. Zij lijken te pogen om gewoon ‘one of the guys’ te zijn in plaats van ‘gay and roaring’.
Het laatste, gay and roaring’ komt mij over als wat het COC steeds op al die ‘prides’ doet. Voor mij is een compleet vreemde ervaring om een vent van 2 meter en spieren als Schwarzenegger in een glitterjurk op hoge hakken te zien wankelen en dan vervolgens een mannelijke versie van Asha ten Broeke[1] te zien die zich als een Fettucini Alfredo met sla verkleed heeft en er dan vreemd van opkijkt dat niemand hem accepteert.
Welk beeld wil men dan uitstralen bij die ‘Prides’? Is dat meneer hanenkam die half tegen de muur omhoog staat zodat er een andere vent met zijn hoofd tussen zijn niet onaanzienlijke bilspleet zit, Godbetert wat hij daar precies doet, ik wil het eigenlijk niet weten. Of is het gewoon mijnheer of mevrouw de fatsoenlijke homo/lesbo die graag op een normale manier met partner over straat wil kunnen?
[1] Dit is slechts om een gelijkenis qua lichaamsbouw neer te zetten, Asha is namelijk in vorm, en rond is ook een vorm. Het is niet de bedoeling Asha onderuit te halen.
Wat wil je uitstralen? Welk beeld wil je neerzetten van jezelf en je gemeenschap? Is daar eigenlijk weleens dieper over nagedacht? Trots zijn en promoten in combinatie met vrijheid is een ding, maar wellicht is het erg nuttig om toch eens wat meer te letten op hoe je nou eigenlijk overkomt. Moet het zo extravagant? Of mag je ook eens laten zien wat deze Gemeenschap op werkgebied allemaal te bieden heeft? Zet eens een beurs neer waar de Roze Gemeenschap aan bedrijven laat zien welke vakkennis en vaardigheden zij hebben. Laat je werkgedaante eens naar voren komen in plaats van veren in je kont en een glitterhoedje op.
DRL belaagd, geweerd, en geblokkeerd
Tijdens een COC-optocht wordt SDRL ineens belaagd, niet door de organisatie van het COC, maar door mensen die de optocht denken te kunnen kapen en aan de haal proberen te gaan met ‘pride’ etc. Ze werden niet alleen belaagd, maar ook uitgescholden, het spreken onmogelijk gemaakt en op X geblokkeerd door het COC. Misschien een paar grote lesbische dames meenemen als knokploeg, ik heb het lichte vermoeden dat daar nog wel een aantal furies tussen zit waar je het beter niet mee aan de stok krijgt. (Maar wellicht vergis ik mij en heb ik hier zelf een vooroordeel, dat is dan maar zo).
Is dit nu de ‘inclusieve’ en ‘diverse’ koers die het COC tijdens de ‘canal pride’ wil varen? Ik snap ook wel dat ik bij het woord canal-pride de letter ‘c’ niet mag vergeten, maar dat is wat ik bedoel. Je ziet een detail over het hoofd, je vergeet iets en het lijkt ineens op iets anders. Een canal-pride zonder ‘c’ kan leiden tot de achterkant van het COC (on-)gelijk. Er is ook een verschil tussen niets en iets. Het is maar een letter, maar kijk eens wat een verschil. Ziet men bij het COC niet iets over het hoofd?
COC en SDRL behoren beiden tot de zogenaamde Roze Gemeenschap, twee schalen waarop de mens en zijn/haar seksuele geaardheid gewogen wordt naar hun waarde voor alle leden van die ‘Gemeenschap’. Ik spreek de hoop uit dat die weegschaal toch weer eens in evenwicht komt.
