Vanaf het begin heb ik Volt al een rare partij gevonden. Het lijkt een soort NEE66, maar toch ook weer niet. Dassen verstrikt zichzelf steeds in zijn eigen verbale web en hij doolt doelloos rond in de Tweede Kamer. Niet erg, wel lachwekkend en vermakelijk, vooral als leedvermaak. Het zal mij een biet wezen door wie zij gesponsord worden, als ze echt iets te melden hadden, zou ik er nog naar willen luisteren, helaas, na een aantal pogingen was het over voor Volt, stekker eruit zou het beste zijn.
Onzalig plan tot partijverbod onder het mom van het versterken van de democratie.
Vergeleken met alle andere systemen is democratie nog zo gek nog niet. Het is niet perfect, maar al met al is het een vrij goed systeem om een land te besturen en te laten floreren. Robert Dahl[1] veronderstelde 6 kenmerken van democratie. Die ga ik niet allemaal noemen, maar het waarborgen van de vrijheid van meningsuiting en van vereniging en vergadering zijn er twee van. Maar ook eerlijke en vrije verkiezingen. Onder eerlijk verstaat hij dat -en lees aandachtig- zowel regeringspartijen als oppositie gelijke kansen moeten hebben door toegang tot media en partijfinanciering. Dit geldt tijdens verkiezingen, maar als verlenging kan het ook buiten verkiezingen gelden natuurlijk.
Dan is er Friedrich Hayek[2], die wijst op regimes die via verkiezingen aan de macht kwamen maar media, oppositie en critici aan banden leggen. Liberale vrijheden beknotten – dat leidt tot illiberale democratie. Dat beknotten van die vrijheden wordt door Jan Werner Müller[3] gezien als autoritair bewind. De bovenstaande gedragingen kunnen ertoe leiden dat de meerderheid in het Parlement wetten invoert die juist ingaan tegen de wil van de meerderheid van de kiezers. Dat is de zogenaamde: Ostrogorksi[4]-Paradox.
Al met al is de doctrine binnen de politicologie en binnen staatsrechtelijke verbanden nogal gekant tegen het beknotten van democratische vrijheden en waarden. Deze geleerden geven allen aan dat beknotting in feite uit den boze is. Het is ‘not done’. Wat de doctrine aangeeft kan men beschouwen als de mores voor de politieke partijen, zij het dan dat deze mores hier een geschreven karakter hebben, terwijl mores normaal gesproken ongeschreven zijn.
Wat zien we in Nederland gebeuren momenteel? Er zijn besluiten genomen, en er is wetgeving doorgevoerd waar een kiezersmeerderheid het mee oneens is. Er is al zicht op een wet die beoogt politieke partijen te kunnen verbieden. Dat wordt met het zeer flexibele begrip ‘gevaar of ondermijning van de democratie’ gedaan. Dat is de rekbare kapstok waar alles aan opgehangen kan worden. Net zoals de onrechtmatige daad bij het privaatrecht, een kapstokartikel, als het nergens anders onder valt, kun je er misschien nog een onrechtmatige daad van maken.
Dan is er nog het optreden van het kabinet en diverse overheidsorganen. Het kabinet dat viel over de toeslagenaffaire, demissionair gewoon doorregeerde [‘we zijn demissionair, we kunnen niet weggestuurd worden, we zijn machtiger dan ooit’], om uiteindelijk vrolijk verder te regeren alsof er niets aan de hand was. De slachtoffers van de toeslagenaffaire wachten altijd nog op compensatie, oplossingen en antwoord.
Dan is er het debacle van immigratie die maar niet in goede banen geleid wordt, een debacle waar rechtse partijen al decennia voor waarschuwen. Naar die waarschuwingen is niet geluisterd. Over de coronaperiode kunnen we boekdelen schrijven, maar een totale bevolking klemzetten met avondklokken is iets dat blijft hangen bij diezelfde bevolking. Dat is werkelijk ongekend. Voorts de pogingen tot het afserveren van Ongehoord Nederland, het continu framen van andersdenkenden als wappie, extreemrechts, ondermijnend, staatsgevaarlijk, fascisten en meer van dit soort fraais.
We zien nu een ontwikkeling waarbij allereerst een omroep als Ongehoord Nederland wel toegang heeft tot geld, maar door een eenzijdige kleine groep klagers de NPO-ombudsman op de nek gegooid krijgt. Die ombudsman die vrij dubieuze banden heeft met de NPO en bepaalde politieke partijen, oordeelt negatief, en er wordt meermaals een boete opgelegd. Deze boetes en de advocaatkosten om ze aan te vechten slaan een enorme deuk in het budget van Ongehoord Nederland. Dat is effectief gezien een beknotting van de media. In dit geval een beknotting van Ongehoord Nederland.
Doordat deze omroep op kosten gejaagd wordt, moet de aandacht verdeeld worden tussen procederen en nieuws-, dan wel opinie-items maken. De omroep heeft zo al heel wat minder slagkracht. Gooi een derde op hun nek, en laat ze daar maar mee worstelen, zo lijkt het.
Het heeft een sterke zweem van de hierboven beschreven illiberale democratie. Dit betreft dan pers, en persvrijheid.
Dan is er vrijheid van meningsuiting. Ook die wordt niet persé rechtstreeks beperkt. Wat wél waarneembaar is, is dat rechtse sprekers vaker onderbroken worden, steeds maar onderhevig zijn aan gezeur over de vorm en de toon van het debat. Hen wordt ook vaker het woord ontnomen. Of er wordt nog eens even ‘uitgelegd’ hoe de debatregels in elkaar zitten. Zijn linkse politici/sprekers aan het woord? Dan wordt hen doorgaans geen strobreed in de weg gelegd. Deze ontwikkeling speelt zich zowel af in zogenaamde NPO goedgekeurde praatprogramma’s als in de Tweede Kamer. Voorts kunnen de kranten er ook wat van. Zodra de stikstof-autistische Johan Vollenbroek kalmpjes op een wetenschappelijk onderbouwde manier om zijn oren geslagen wordt door de natuurkundige Arnout Jaspers, weten bepaalde redacties van verschillende media niet hoe snel zij een artikeltje moeten schrijven voor hun linkse lezers dat als argument in alle discussies gebruikt kan worden (‘nee want: convenient NRC artikeltje plak’). Wie dan beter gaat kijken ziet dat de informatie in dat artikel onjuist is en Jaspers kreeg verder niet eens de kans om met tegenargumenten te komen. Het NRC -of het Handelsblad- is namelijk een enorme kwaliteitskrant. Ecologen mogen dingen zeggen die makkelijk te ontkrachten zijn, Jaspers mag zich niet eens verweren. Objectieve journalistiek is wel een dingetje namelijk.
Nu is er dus een ‘tafelgesprek’. Daar zitten allerlei FvD en PVV-vijandige types aan tafel die allen niet anders gedaan hebben dan mensen neerzetten als fascist, racist, wetenschapsontkenner, wappie, poedel van Poetin, gepensioneerde professor en nog meer van dergelijke framende fraaiheden. Deze zelfde mensen gaan vandaag met scheve neuzen en fatsoensgezichten ‘praten’ over de ‘versterking’ en ‘weerbaarheid’ van de democratie. Een systeem dat al vele eeuwen geleden is besproken, al heel erg lang in zwang is, en dat in tegenstelling tot andere systemen zoals het socialisme van Marx, het communisme en het socialisme van Hitler, gewoon veel beter en steeds opnieuw uitstekend werkt. Linkse systemen storten steeds in, imploderen of leiden tot tirannie en ellende. Democratie, met alle voors en tegens blijkt toch het beste te werken.
Gezien het functioneren van de democratie in deze wereld en in Nederland is er geen versterking nodig, er is ook geen weerbaarheid nodig. De democratie doet zijn werk. In politieke besluitvorming moeten alle mening doorklinken, zowel van links als van rechts, van groenlinks tot PVV. Er is geen enkele rechtse partij in de Tweede Kamer die pleit voor een totalitair systeem, niemand aan de rechterzijde pleit voor het deporteren van tegenstanders naar vernietigings-, werk-, straf- of heropvoedingskampen. Er zijn geen goelags zoals in communistisch Rusland wel het geval was, er zijn geen concentratiekampen zoals in het socialistische rijk met nationaal karakter van Adolf Hitler wel het geval was, er zijn geen kampen waar oeigoeren en anderen worden heropgevoed zoals in het nog steeds communistische China. Alles waar rechtse partijen voor pleiten past prima binnen de kaders van de democratie, het betreft grote vraagstukken en soms moeilijke onderwerpen, maar het is nergens zo, dat de grenzen van de democratie overschreden worden door rechtse partijen.
Wat nodig is, is ons ontdoen van de nare gedragingen en misselijke uitspraken en vervelende debat-trucjes van een aantal linkse politici dat niets anders doet dan vrijheden van burgers beknotten, bepaalde media uitschakelen, andere media alle ruimte geven en elk tegengeluid benoemen met negatieve termen.
Deze illiberale linkse politici doen precies waar democraten zo tegen zijn, waar de politicologische en staatsrechtelijk doctrine zich zo hevig tegen verzet: het afkalven van democratische verworvenheden. De reden is dat deze zelfde linkse politici eindelijk eens krijgen waar zij al decennia om vragen: tegenspraak en verbale en wetenschappelijke draaien om hun oren.
Er moet dus ook een ‘tafelgesprek’ komen over het wangedrag van linkse politici en linkse media. En dat natuurlijk onder het mom van het ‘weerbaar maken van de democratie’, een koekje van eigen deeg voor links. Ik ben erg benieuwd of dat koekje ze nou eigenlijk wel gaat smaken.
