1. Bevorderen LHBTI acceptatie:
Samengevat:
De provincie ziet zich (ook) verantwoordelijk voor de bevordering van sociale LHBTI acceptatie.
– afspraken in collegeprogramma van Gedeputeerde Staten over LHBTI-beleid
– één van de leden van college van GS hiervoor (ook) verantwoordelijk
‘Regenboogprovincie’, dit houdt in:
– LHBTI-beleid
– budget
– concrete acties
– stimuleren gemeenten om regenbooggemeente te worden
– stimuleren kleinere gemeenten om LHBTI-beleid te voeren, door zelf de Rijksgelden voor regenbooggemeenten aan te vullen
– ondersteuning van regionale LHBTI-organisaties en stimuleren van vrijwilligersinfrastructuur op dit gebied
– bijdragen aan zichtbaarheid door bijv. hijsen regenboogvlag
– gedeputeerden spreken zich daar waar relevant uit voor LHBTI-acceptatie.
Analyse:
Onduidelijk blijft wat men bedoelt met ‘sociale LHBTI-acceptatie’. ‘Wat het probleem is’ blijft onbenoemd: waar worden Lhbti’s dan niet geaccepteerd? En de oplossing blijft dus ook vaag: wat houdt ‘sociale LHBTI acceptatie’ nu eigenlijk in?
De manier van invullen bestaat dus uit: zichzelf verplichten tot en anderen ertoe stimuleren het LHBTI-gedachtengoed over te nemen en te verspreiden. Het meest effectieve drukmiddel lijkt ‘geld’ te zijn. Daarmee worden gemeenten overgehaald, en LHBTI organisaties (lees: het COC) ondersteund.
Of álle gedeputeerden verplicht worden zich (daar waar relevant) uit te spreken voor LHBTI-acceptatie (wat dat ook moge zijn) is onduidelijk.
Conclusie: het COC bepaalt, de provincie betaalt! (en hijst de vlag…)
3. Jongeren. ouderen en veiligheid:
Samengevat:
– Bij bevorderen werkgelegenheid dient de provincie nadrukkelijke aandacht te besteden aan groepen met relatief grote afstand tot de arbeidsmarkt, zoals transgender personen.
– In kader van diversiteit dient in het prov. cultuur en mediabeleid ook aandacht te zijn voor Lhbti’s
– ondersteuning regionale LHBTI evenementen zoals Roze Zaterdag
– bevordering LHBTI-acceptatie in de sport, bijv. met voorwaarden bij sportsubsidies. Opdat het provinciale sportaanbod voor iedereen goed toegankelijk is.
Analyse:
Huidige situatie (zijn er problemen?) wordt niet duidelijk gemaakt: hebben transgender personen relatief grote afstand tot de arbeidsmarkt? En ís het provinciale sportaanbod momenteel dan niet voor iedereen goed toegankelijk?
Bij eerste twee punten gaat de provincie een verplichting aan: ‘dient’ aandacht te besteden/te zijn.
Roze Zaterdag lijkt te vallen onder cultuur. Onbeantwoord is de vraag in hoeverre iets als Roze Zaterdag helpt bij de ‘sociale acceptatie van Lhbti’s’. Er wordt zomaar vanuit gegaan.
LHBTI-acceptatie in de sport lijkt te worden afgedwongen, door subsidies aan voorwaarden te verbinden.
3. Werkgelegenheid, cultuur & sport
Samengevat:
De provincie zet zich in voor een klimaat waarin Lhbti’s zich veilig en geaccepteerd voelen, in het bijzonder jongeren, ouderen en bi-culturele Lhbti’s.
– stimuleren dat gemeenten de veiligheid bevorderen en geweld aanpakken
– ondersteunen van LHBTI-organisaties en antidiscriminatiebureaus voor deskundige deelname aan regionaal antidiscriminatieoverleg
– ondersteunen van regionale LHBTI organisaties bij bevorderen LHBTI acceptatie op scholen en bij organiseren activiteiten voor LHBTI jongeren
– aanspreken ouderenzorginstellingen op leveren van LHBTI-vriendelijke zorg, en bevorderen dat zij over een Roze Loper keurmerk beschikken
– ondersteunen van regionale LHBTI organisaties bij organiseren voor activiteiten voor roze ouderen, zodat die niet in sociaal isolement geraken.
Analyse:
Ook hier wordt het probleem nauwelijks benoemd. ‘Veiligheid bevorderen’ (het is dus onveilig, maar hoezo?), ‘geweld aanpakken’ (maar dit blijft bij dit ene woord, dus vaag); het enige wat iets concreter wordt vermeld, is het gevaar van sociaal isolement bij roze ouderen.
De acties richten zich op: antidiscriminatie-overleg (dus: gepraat), scholen en ouderenzorginstellingen. Niets lezen wij over geweld op straat (daar zou het bij het kopje ‘veiligheid’ toch over moeten gaan), over politie-inzet, enzovoorts.
Inhoudelijk wordt ook hier weer alles overgelaten aan de LHBTI organisaties, lees het COC.
3. Werkgelegenheid, cultuur & sport
Samengevat:
– De provincie geeft het goede voorbeeld als het gaat om diversiteit en acceptatie binnen de eigen organisatie.
– Daartoe (omwille van het goede voorbeeld dus) worden bijvoorbeeld ondertekend: de Verklaring van Amsterdam, de Verklaring van Dordrecht en het Carter Diversiteit voor een inclusieve en LHBTI-vriendelijke werkvloer.
– De provincie biedt transgender werknemers de mogelijkheid van een transitieverlof
– In provinciale voorzieningen zijn gender inclusieve toiletten aanwezig die door ieder, ongeachte genderidentiteit of –expressie mogen worden gebruikt.
– De provincie spreekt inwoners waar mogelijk gender inclusief aan (‘beste inwoner’ in plaats van ‘mevrouw’ of ‘meneer’.
– Op provinciale formulieren wordt zo min mogelijk naar geslacht gevraagd.
Analyse:
Deze voorbeeldrol is wel het toppunt van deugdenken en –handelen. Zie de onderstaande drie ‘verklaringen’/verdragen. (bij de begeleidende e-mail gevoegd)
– De Verklaring van Amsterdam (van WorkplacePride) geeft het hele LHBTI-denken een heel centrale plaats.
– De Verklaring van Dordrecht (van Stichting Transgender Netwerk Nederland) noemt o.a. passende opleidings- en bewustmakingsprogramma’s.
– Het Charter Diversiteit (van de SER) spreekt van gelijke kansen, maar wat bedoelt men daarmee? Wil men met ‘diversiteit’ bereiken dat de beste werknemers op de gewenste plekken komen, waarbij voorkomen wordt dat een ‘beste’ omwille van zijn/haar anders-zijn daarvan wordt afgehouden? Dat zou onzes inziens oké zijn.
Of wil men bepaalde quota aan vrouwen, hoofddoekjes, zwarten, lhbti’s etc., waarbij aan evt. kwaliteitseisen wordt voorbij gegaan. Dan ben je als witte christelijke westerse hetero-man dus op achterstand. Dat is onzes inziens niet oké.
Wij vrezen dat het laatste het geval is.
Het is sowieso de vraag of degenen die moeite hebben met het accepteren van iets als transgenderisme nu nog wel toegang zullen hebben tot de arbeidsmarkt. Of eigenlijk is dat niet eens meer een vraag, het is wel duidelijk dat ‘we’ buiten de boot gaan vallen.
Transitieverlof? Een vader krijgt nog geeneens ouderschapsverlof.
Gender inclusieve toiletten. Waarom kan men niet van gewone toiletten gebruik kan maken.
Het afzien van ‘mevrouw’, ‘meneer’ en noemen van geslacht gaat voor ons tegen de natuur in. Alsof we ineens allemaal onzijdig zijn.
