Marcus onderzoekt en schrijft over de Woke-ideologie. Hij voorziet zijn columns met onderzoeksresultaten en voorbeelden uit binnen- en buitenland.
“Het afgelopen decennium heb ik het vrije, vooruitstrevende speelveld van wat ooit ‘de homo-gemeenschap’ was, zien veranderen in een verstikkend, politiek-correct klimaat waarin alles draait om de seksuele identiteit. Al voor mijn coming-out was (homo)seksualiteit slechts één aspect van mijn identiteit en welbevinden. De laatste jaren is dat -voor wat inmiddels de LHBT+++-beweging is gaan heten- echter het enige dat telt. Het enige.
Met de inclusie van transgenders is de homo-emancipatie volledig opgegaan in de Woke-ideologie, waarin alles draait om de mate waarin je een slachtoffer van de maatschappij bent. Al zullen de wokeys zelf beweren dat het slechts gaat om het bewust zijn van sociale ongelijkheid van minderheden. Dit Woke gedachtengoed heeft inmiddels geleid tot slachtofferpyramides, politieke-correctheid, cancel culture, een inclusieve taal, hokjesdenken en identiteitspolitiek. Met name voor de LHBT+++-beweging lijkt het nu alleen maar te gaan om hoe je je genderidentiteit benoemt!
Gelijk aan deze verandering van de homo-emancipatie tot Woke, is mijn houding in al die jaren veranderd van speelse verbazing over zoveel onnodig gedoe tot onbegrip over de serieusheid ervan, tot mijn huidige volledige afkeer over de implicaties van Woke. Want onder de deken van welwillendheid liggen grote gevaren, door met name de verstikkende politieke-correctheid: alles moet geaccepteerd worden in naam van geveinsde onderdrukking en de wil tot deugen. Enkele voorbeelden:
- – het niet benoemen van allochtone daders van anti-homogeweld
- – het aanmoedigen van jonge ‘transkinderen’
- – het accepteren van zelf-benoemde transvrouwen in vrouwensporten
- – het censureren van ‘gevoelige’ onderwijs-programma’s
- – het psychologisch uitbuiten van de slavernij
- – het opzetten van diversiteitsprogramma’s in onderwijs en bedrijfsleven
- – het vervuilen van de openbare ruimte met regenboogsymboliek
- – het opdringen van genderidentiteit aan de allerjongsten
De gevaren voor de jeugd en voor de acceptatie van holebi’s worden steeds groter, maar zijn mijns inziens nog veelal onderkend. Dat is voor mij de belangrijkste reden om dit alles te onderzoeken en hier over te schrijven. Ik zoek uit 1. hoe iets is ontstaan, 2. welke voorbeelden er zijn, en 3. wat de kwalijke gevolgen zullen zijn. Dat alles om aan te tonen dat enkele vreemde voorbeelden uit de Verenigde Staten niet op zichzelf staan, en dat er ook in Nederland een kwalijke trend is waar te nemen die leidt tot een veelheid aan maatschappelijke polarisaties; verwarring en zelfhaat onder jongeren; en tot slot de seksualisering van kinderen.
Het huidige klimaat leert jonge homo’s, lesbo’s en biseksuelen slachtofferschap: dat je geen eigen zelfverzekerdheid kunt (en mag!) hebben zonder deelname aan deze woke LHBT+++-beweging. Net als De Roze Leeuw verzet ik me tegen deze neerbuigende slachtofferhouding en vier juist de overwinningsmentaliteit van seksuele minderheden.