Het is ook mij niet ontgaan dat er een soort hetze lijkt te zijn die via de NPO gevoerd wordt tegen Ongehoord Nederland (ON). Klagers dienen zoveel mogelijk klachten in bij de Ombudsman van de NPO en die ‘moet’ er dan iets mee gaan doen.
De klachten zijn vaak vaag: nepnieuws, racisme, desinformatie, er wordt niet genoeg doorgevraagd. Het maakt bij deze termen niets uit hoe je ze uitlegt, ze zijn steeds vatbaar voor nieuwe manieren van negatieve duiding.
Mijn observaties
Door de bank genomen zijn alle items van ON gewoon goed opgebouwd. Daar is journalistiek helemaal niets mis mee. Deze omroep schuwt ook geen sprekers die door anderen als controversieel kunnen worden gezien. Ook daar is niets mis mee, het is namelijk typisch voor ON om ook de sprekers die vrijwel nergens anders gehoord worden aan het woord te laten. De presentatrices stellen gewoon goede vragen, net als hun reporter in het veld.
Het is een beginnende omroep. Het kan best zijn dat ze niet meteen op een geroutineerde manier vragen stellen, exact zo doorvragen als bij andere nieuwsprogramma’s en niet persé willen scoren ten koste van de geïnterviewde. Ik vraag mij daarbij af hoe andere omroepen en het in hún begin deden. Ging dat dan ook meteen helemaal perfect?
Kom je bij ON, dan krijg je best veel ruimte voor je verhaal. Dat is op zichzelf genomen niet eens zo een slecht idee. Geef sprekers maar eens de ruimte, dan hoor je wat zij werkelijk denken.
Andere NPO-programma’s
Bij andere NPO-programma’s lijkt de journalist/presentator doorgaans een soort leidende factor te zijn die de inzet van het interview en het gesprek niet alleen bepaalt maar ook geforceerd oplegt. Ik kan misschien beter zeggen: een dwingende factor. Wat mij, en meerdere mensen, opvalt is dat er weinig ruimte is voor rechtse meningen. Zit er een linkse spreker aan tafel: die krijgt werkelijk alle ruimte, die wordt honingzoet behandeld. Echt honing bij de thee, zogezegd.
Zit er een rechtse spreker? Dan zit er meteen een overmacht aan linkse tegensprekers aan die tafel. Dat noemen ze een ‘evenwichtige tafel’. 5 tegen 1 en de presentator is dan de 6e. Zo wordt het 6 tegen 1. De linkse tegensprekers kijken alsof ze net een fles van de meest zure azijn hebben gedronken die zij maar konden vinden.
Vervolgens kan de rechtse spreker vrijwel niet uitspreken, wordt onderbroken of door het gekakel van het NPO-kippenhok volledig overstemd, of zelfs regelrecht beledigd: ‘ik vind jou een zeer minderwaardig mens!’ – Marcel van Dam in het programma Lagerhuis[1]. Ook de opmerking van Marc-Marie Huijbrechts: ’jij bent een hetero witte man, jouw mening doet er niet toe’[2]. Ik ga hier niet uiteenzetten wat ik van MMH vind, want dan kan dat arme gay-and-roaring-knulletje niet meer slapen. Maar over deze Nikkelen Nelis de Castraatzanger kom ik nog een andere keer te schrijven.
[1] Hij zei dit tegen Pim Fortuyn. Dit voorbeeld wordt aangehaald omdat het een zeer helder voorbeeld is, ondanks dat het lang geleden is. [2] Parafrase
Duidelijke voorkeur NPO-presentatoren
Bovenstaand is uiteengezet dat er kennelijk een overduidelijke voorkeur is voor hele linkse meningen. Andere meningen worden op die manier onderdrukt. Presentatoren sturen gesprekken dominant de linkerkant op door te snauwen, vinnige vragen te stellen, constant onderbreken, gelijk allerlei frames gebruiken. Het lijkt niet te gaan om journalistiek, maar om een soort scoringsdrang van de presentatoren in combinatie met een duidelijke voorkeur voor linkse meningen en linkse sprekers.
Wie wordt het spreken onmogelijk gemaakt bij NPO?
Heel kort gezegd is dat simpelweg iedereen die rechts is. Wilders wordt steeds onderbroken (WNL), maar Wilders is een té goede debater om zich daardoor uit het veld te laten slaan. Baudet liep zelfs weg, wat naar mijn mening niet persé nodig was, maar wel heel erg begrijpelijk. Cliteur wordt ook maar weer meteen als een soort nazi neergezet. Zo iemand als Filip de Winter wordt of niet, of nauwelijks uitgenodigd. Het niet uitnodigen is stilletjes iemand niet aan het woord willen laten.
De belachelijke verbodslobby
Blijkbaar heeft NPO erg veel moeite met diversiteit van meningen en andersdenkenden. Ondanks dat een journalist juist dat soort verschillen bloot zou moeten leggen, het nieuws van meerdere kanten moet belichten en ook echt eens mensen aan het woord moet laten, lijkt dat totaal afwezig bij NPO.
Sterker nog: zij willen gewoon dat ON verboden gaat worden. Ook hier gaat het weer om vage termen die op allerlei verschillende manieren uitgelegd kunnen worden. U raadt natuurlijk al dat de -volgens NPO- enige juiste uitleg de uitleg gaat zijn van de NPO en van links Nederland.
Dit is hoe links Nederland rolt
Zo rolt links. Zij veranderen begrippen, draaien met definities, laten je niet uitpraten, plaatsen je tegenover een overmacht, schelden je uit. Als ze je geen fascist noemen, suggereren ze gewoon dat je dom bent of gebrekkig taalvaardig. Of ze bagatelliseren botweg alles wat je zegt, door staaltjes gas-lighting waar je u tegen zegt. Ze doen ook aan taalverkrachting. Neem bij voorbeeld de woorden: blanke man. Dat verbasteren ze weer meteen naar ‘witte man’. Dat is een vorm van taalverkrachting. Je mag ineens geen ‘blanke’ meer zeggen, het moet zomaar wat anders zijn: ‘witte’.
Het is bijna zoals in Hitler Duitsland en in 1984 van Orwell. Bepaalde woorden en bepaalde taaluitingen mogen niet meer gebruikt worden. Entartete Sprache naast Newspeak.
En let op: het is bij linkse Nederlanders nooit genoeg. Onthoud dat goed, zij gaan altijd door en als je dan per ongeluk toegeeft, duwen ze je nog een extra keertje om te kijken of je nog een keer toegeeft.
Conclusie
Zowel de klachten als de boetes slaan helemaal nergens op. Zij worden op oneigenlijke gronden ingediend en opgelegd. De ombudsman bewijst nergens in haar rapport dat NPO slechte journalistiek levert. Ook dingen als desinformatie en nepnieuws, daar wordt geen overtuigend bewijs voor geleverd.
Niet doorvragen? Je kunt ook te veel doorvragen. Het is een proces dat met de ervaring geperfectioneerd en bijgeslepen wordt. De klagers maken op zijn zachtst gezegd zeer grof misbruik van hun klachtrecht.
Zij streven een links-politiek ideaal na waarin dat klachtrecht een instrumentele functie heeft. De Ombudsman wil graag in dienst blijven en betaald worden voor het rapport. Die gaat weinig kritiek leveren op de NPO en veel kritiek op ON. Ondanks de mededeling op de NPO-website dat de Ombudsman onafhankelijk en objectief is, lijkt daar in de praktijk weinig van terecht te komen.
Ik concludeer dat er geen goede grond is om ON te verbieden. Bij een beginnende omroep bewegen de programma’s vaak op en neer en een strakke lijn bewandelen is voor alle journalisten bij alle omroepen gewoon ondoenlijk. Verder zijn de klachten erg suggestief, vaag en sturend. Het is jammer dat de Ombudsman zich daardoor heeft laten leiden.
Misbruik van klachtrecht mag per definitie geen aanleiding zijn tot onderzoek. De klachten moeten veel en veel strenger onderzocht worden voordat er ook maar gedacht wordt aan een onderzoek. Dat is hier gewoon niet gebeurd. Dat is erg laakbaar.
Kortgezegd: ON moet gewoon blijven. Het kan mettertijd alleen maar beter worden.
Carl
