Als een woedend links Repelsteeltje stampt hij gekleed in een pak -gekocht bij Oger- met zijn adellijke Oxfords (not brogues) op de Zweedse bodem.
De geisers op IJsland stootten nog nooit zoveel stoom uit als er uit de oren van Graaf Sander kwam. Een aantal rekels had beweerd dat slavernijexcuses niet opportuun zijn heden ten dage. Dat gaat Graaf Sander hen zeer euvel duiden. Als repliek daarop geselt hij zijn gehoor vanaf de Volkskrantse kansel met fulminerende columns waar na een aantal zinnen al weer de term extreemrechts voorkomt. Een slap frame, dat wel, maar het leest lekker weg voor de wat naïeve Volkskrantlezer, de schapendoes van krantlezend Nederland.
De vermaledijde Professor Cliteur, die academisch van een veel hoger niveau is dan onze Grievende Graaf, had de euvele moed opgevat te beweren dat slavernijexcuses onnodig zijn, gezien er geen slaaf meer in leven is en de slavenhouders ook ter ziele zijn gegaan. Rechten en aanspraken vervallen nou eenmaal wanneer een van beide partijen, dan wel beide partijen, de pijp aan Maarten heeft of hebben gegeven. Een dode kan geen rechten ontlenen, noch iets toerekenbaar stellen aan een andere dode. Dat is iets dat Professor Cliteur prima in de gaten heeft. De Grievende Graaf wil daar niets van weten.
Hij trekt de verantwoordelijkheid naar het collectief, vergeet daarbij dat het dezelfde Nederlandse Staat is die niet alleen de slavernij heeft afgeschaft, maar tevens alle schulden heeft kwijtgescholden en ontwikkelingshulp heeft geboden.
Hij vergeet ook nog iets anders. Hij trekt de verantwoordelijkheid breed, van individu naar Staat. Als er dan nog een stuk breder gekeken wordt, dus aan de Nationale Staat voorbij, ontstaat er een ander beeld:
Volgens de Amerikaanse historicus Robert C. Davis zijn naar schatting tussen 1530 en 1780 tussen de 1.000.000 en 1.250.000 Europese slaven verhandeld. Ook andere historici noemen een aantal van 1 miljoen plausibel.
Volgen we de stomende theorie van de Grievende Graaf dan betekent dat dat er heel wat meer Staten hun verantwoordelijkheid moeten nemen. Kijken we nóg breder, dan ziet iedereen, dat slavernij destijds iets was dat zich wereldwijd voordeed. Hoe oneerlijk dat ook is voor de slaven, het was een wereldwijd gebruik.
In ieder werelddeel werden slaven gehouden. Volgens stellingen de Grievende Graaf moet dan de hele wereld zijn verantwoording nemen? Ik vind het prima, maar dan wil ik het weleens horen wat de reacties van die zogenaamde ‘slavernij-activisten’ zal zijn wanneer er excuses en herstelbetalingen gemaakt en verricht moeten worden richting nazaten van Europese slaven. Het was nooit een exclusief Nederlands of Europees fenomeen, het was destijds een wereldwijd gebruik. En in sommige landen is het nog steeds zo.
De Grievende Graaf zal er wellicht nog langer op los knorren, maar voor een reeds afgeschaft wereldwijd gebruik hebben excuusverplichtingen helaas geen terugwerkende kracht. De huidige Nederlandse Staat heeft verdragen ondertekend en bekrachtigd waarin slavernij afgewezen wordt. In combinatie met de afschaffing van slavernij is dat in zeer ruime mate voldoende.
Ik heb daarom de droeve plicht de rabiate uitspraken van het grievend jongmensch SchimmelP. te verwijzen naar het rijk der fabelen.
CARL