Marcus

Meer om te lezen:

De Roze Leeuw breekt met de regenbooglobby!

WOKE & DE LEEGTE VAN STEUNBETUIGINGEN

Dit is deel 2 van de serie over woke. Lees hier deel 1.

Afgelopen week startte het WK Voetbal in Qatar. En zo als bijna alle sportevenementen tegenwoordig, wordt het voorzien van een flinke dosis Woke-politiek: we moeten wegkijken (FIFA corruptie), afkeuren (uitbuiting van arbeidsmigranten) en steun betuigen (LHBTIQ+ gemeenschap in Qatar waar homoseksualiteit tegen de wet is).

Dat laatste gebeurt met de One Love aanvoerdersband. Deze regenboogband komt van de KNVB en staat voor inclusie en diversiteit, en is inmiddels door zeven andere West-Europese landen geadopteerd, waaronder Duitsland. Het dragen van deze Belangrijke Steunbetuiging wordt echter verboden door de FIFA!

Onze aanvoerder Van Dijk heroverweegt het dragen nu er sprake is van een gele kaart als sanctie. Maar de Duitse doelman draagt de armband wél ongeacht de sancties (held); oh nee, toch niet (lafaard).

Het Duitse elftal besluit uiteindelijk een statement te maken door op de teamfoto de hand op de mond te houden. Inmiddels is de Nederlandse steunbetuiging wegens ‘onnodige provocatie’ afgezwakt tot het dragen van een speldje door de KNVB-top.

Amnesty vindt de houding van de FIFA “onbestaanbaar”, de KNVB is “superteleurgesteld” en COC Nederland foetert dat de FIFA een ongelofelijk foute club is… maar wel hypocriet de beslissing van de KNVB accepteert omdat ze goede wil heeft getoond (!), maar de sportieve prestatie toch voor gaat… Gelukkig steunen de gay-kroegen van De Regenboog wél de LHBTIQ+ gemeenschap in Qatar door de WK wedstrijden níet op groot scherm te vertonen; de omzet zien zij als bloedgeld. Wat een prachtige Woke vorm van financiële zelfkastijding!

Het niet door gaan van de steunbetuiging laat een enorme leegte achter, die er anders niet zou zijn… Want wat zou de wereld veranderd zijn als de acht landen hun One Love boodschap van Westerse Superieure Menselijkheid hadden kunnen laten zien! Denk er maar eens over na. Wat zou er daadwerkelijk veranderd zijn in de wereld? Spoiler: niets.

Het andere recente geval van een steunbetuiging-faal is de LHBTI-Steunverklaring tegen anti-homogeweld van de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema (Groen Links). Het doel was om met religieuze instellingen gezamenlijk op te komen voor de LHBTI-minderheid.

Maar de moskeeën haakten af door een gevoelde stigmatisering als dader, omdat zij als eerste gevraagd werden te tekenen. Echter, de insteek van Halsema was om een verklaring op te stellen waarin in ieder geval de moskeebesturen zich zouden kunnen vinden! “Was men het niet eens geweest met het statement, hadden we het veranderd”, zegt Halsema. Anders zou er geen verklaring zijn. Zo zie je dus ook de bevoorrechte positie van de Islam in deze mislukte LHBTI-Steunverklaring.

Wat zou er zijn gebeurd als deze steunverklaring geslaagd was en daarmee actief werd? Niets. Zo’n steunverklaring heeft namelijk geen enkele legitimiteit. De betrokken partijen kunnen elkaar slechts aanspreken als iets niet volgens de steunverklaring verloopt en vervolgens verandert er… niets.

Een gevaar bij het weigeren steun te betuigen, is dat het beeld ontstaat dat je niet alleen niet voor, maar zelfs tegen bent. Het is goed dat de moskeebesturen zich niet laten kapen door symboolpolitiek, maar als vertegenwoordiging van de Islam met streng-gelovige gemeenschappen laten zij hun ware gezicht zien: homoseksualiteit ondersteunen we niet. Of zoals Feyenoord-aanvoerder Kökçü, na weigering van de OneLove-band, het verwoordt: “Ik wil daar geen uithangbord van zijn”.

De Nederlandse kerken hebben daar veel minder moeite mee. In januari 2019 worden massaal regenboogvlaggen opgehangen naar aanleiding van de Nashville-verklaring, een pamflet van orthodoxe christenen tegen homo’s en het homohuwelijk. De angst om als homofoob te worden gezien drijft de kerken tot een lege steunbetuiging dat slechts een motivatie tot willen deugen tentoon spreidt.

Van instrument naar eindproduct

Ondanks dat de steunbetuiging een instrument is, met het idee dat voldoende steun tot gedrags- en/of beleidsverandering leidt, gebeurt dat zelden. Dan zou bijvoorbeeld het anti-homogeweld moeten afnemen, maar dat lijkt zich in grote steden juist te verhevigen.

Wat wel volgt is een leegte, al zal dat niet iedereen beseffen, want ze hebben toch ‘bijdragen’? Zo wordt de steunbetuiging zelf onbewust het eindproduct, met als enige doel te laten zien dat je deugt (“Ja, ik ben pro-LHBT!” of “Nee, ik ben niet transfoob!”). Als een Woke-medaille voor deelname, toegekend aan jezelf.

Als eindproduct zorgt elke nieuwe steunbetuiging voor inflatie ervan: het wordt steeds minder waard. Elke steunbetuiging, geslaagd of mislukt, creëert een nieuwe leegte en een steeds groter vacuüm waarin niets meer gebeurt. Het zorgt voor gewenning, afvlakking, apathie en ten slotte volledige passiviteit. Wij hebben niets aan deze leegte van steunbetuigingen. Tijd om er mee te stoppen.

* Marcus

DONATIE
Stichting De Roze Leeuw krijgt geen subsidie van het rijk en dat willen wij ook niet omdat dit zou bepalen wat wij moeten zeggen en doen. Daarom zijn wij helemaal hankelijk van particuliere donaties.

Wilt u bijdragen aan de werkzaamheden van De Roze Leeuw? Dan kunt u een bijdrage leveren via bankoverschrijving (voorkeur) of via Backme.org.

Bankoverschrijving:
t.n.v. Stichting De Roze Leeuw
IBAN: NL28 INGB 0007 3208 82