Vaak doen, voornamelijk linkse, politici/sprekers de uitspraak: ‘het is niet meer van deze tijd’; meestal wordt de ‘ij’ lang, nasaal en zeikerig uitgesproken. Maar waar loopt de toehoorder dan eigenlijk tegenaan? Tegen een drogreden, en wel een zogenaamde: ad novitatem (kort omschreven). Al het oude is volgens deze bedrieglijke argumentatie als slecht te kwalificeren en het nieuwe is dan fantastisch, een beetje hemels, zogezegd. Het nieuwe wordt verheven tot het licht, het oude is dan alleen maar kille duisternis.
Voorbeeld van misbruik in discussies
In wat voor soort discussies vinden we deze valse argumentatie weleens? Om het actueel te houden kan hier de discussie rondom zwarte Piet aangehaald worden. Veelal wordt gesuggereerd dat een zwarte Piet ‘niet meer van deze tijd’ zou zijn. Hoewel een dergelijke suggestie gelul van een dronken aardbei is, treft het vaak doel omdat de meeste toehoorders niet meteen weten wat ertegen in te brengen is.
Breng je er wel iets tegen in, dan gaat de discussie over een andere lijn lopen. De snel heetgebakerde en vlug aangebrande linksmans grijpt dan terug op een gemakzuchtig frame: ‘racist’, ‘fascist’, ‘populist’, etc. Er wordt dus een lijstje om je heen getimmerd, daar plakt men een etiket op, je komt dan in een galerij te hangen. Dan hoor je het linkse sujet al brommen: ’uuuhhh, fascistisch’….
De beste ontsnapping uit een frame, is een tegenframe. Dan maak je het de linkseling erg lastig. Hij zal dan gaan jeremiëren over een ‘jij-bak’, maar dat geeft niets, je hebt hem dan al in de verdediging gedrukt. Zeg dan gerust dat een koekje van eigen deeg links niet smaakt, en zeg dat je hem/haar met de neus op de linkse feiten drukt. Dat vínden ze vervélend,…
Als ‘n frame niet werkt, probeert men jou ‘zwart’ of ‘grijs’ te maken. Zwart maken (oh ironie in een Pietendiscussie) kan al gewoon schelden zijn of elke negatieve kwalificatie. Grijs maken daarentegen is subtieler. Dat gaat een beetje zoals: ‘ja, prima vent hoor, maar eehh, je moet ‘m niet met de kindjes het bos in sturen’.
Ze hebben dan eigenlijk niets gezegd, maar toch nog eventjes een sausje over iemand heen gegooid.
Als het weer niet wil lukken sluipt de linkseling gluiperig naar een ander middel, namelijk: ‘nuance’. Wat bedoelt de links-gestoorde daarmee? Er wordt eerst gezegd: ‘dat moet je natuurlijk wel nuanceren’. Ten eerste, waar komt dat ‘moet’ vandaan? De andere spreker ‘moet’ helemaal niets! En ‘nuanceren’ betekent bij linkselingen dat jij, als tegenspreker naar links moet met jouw mening. De linkseling beweegt namelijk niet, die komt jou niet tegemoet. Hij wil dat je naar hem toe komt. Dat is natuurlijk niet raadzaam, want dan ga je mee in zijn verhaal, en geloof maar dat hij dan jouw discussieruimte zeer gemakkelijk beperkt.
Links Nederland voert discussies op smerige wijze. Ze schelden je uit voor van alles en nog wat, ze framen je, maken je zwart of grijs, en als dat niet helpt, gaan ze met taarten smijten, verf gooien, slaan, je winkel blokkeren, brandstichten, bomaanslagen plegen, en begaan hier en daar een smerige moord.
Agressieve Retoriek
Ook in de Pietendiscussie wordt agressieve retoriek gebruikt; er wordt onder anderen gesuggereerd dat er iemand kan sterven voordat zwarte Piet afgeschaft zou worden, een ander schreeuwt door een microfoon dat hij zwarte Piet persoonlijk tegen zijn hoofd schopt -doet het af als woordkunst en komt er mee weg- en weer anderen bemoeien zich met feesten in lokale gemeenschappen.
Er wordt een politieke stellingname aan een kinderfeest gekoppeld. Links Nederland vond dat weer eens nodig, in al hun dwaasheid, dreinerigheid en sufheid, en verlorenheid: het communisme is ingestort, de kraakbeweging teloorgegaan, en het Marxisme klopt van geen kanten, het klimaatsprookje dondert langzaam in elkaar. Er is dan een nieuw thema nodig want anders hebben ze niets meer. Dat is dan bijvoorbeeld: racisme.
Nederlanders willen een politiek-vrij feest mét zwarte Piet. Dat wordt opzettelijk verpest, vergald en weggetreiterd door een klein groepje linkse figuren. Dat kleine groepje opereert volgens standaard links recept: Eerst lawaai maken, want dan komt het op de politieke agenda, dan is het zomaar ineens racistisch, de voorstanders zijn plotseling racist, de tegensprekers worden uitgejouwd en zwart gemaakt (oh ironie), als zwart niet lukt, grijs (maar dat mocht toch ook alweer niet?), en zo nodig wordt er gescholden, gedreigd, worden bakkers bedreigd omdat ze een zwarte Piet in de etalage hebben etc.
Uiteindelijk zijn linkse activisten echt totáál verbaasd wanneer zij hardhandig uit een klassieke muziekvoorstelling weggejaagd worden, uit diverse steden en dorpen weggejorist worden, en hen volledig de huid vol gescholden wordt en er met eieren gegooid wordt. Echt, ze zijn totáál verbaasd.
Ze lokken deze reacties zelf uit, en klagen als ze met de gevolgen van hun eigen acties geconfronteerd worden. Dit gaat door tot alle Pieten blank zijn. Maar dan is het ook weer niet goed, want dat is natuurlijk weer niet ‘divers’ genoeg. Het is -bij links- namelijk nooit genoeg.
En wij zingen en wij springen en we zijn zó blij, want er staat geen stoute links’ling bij.
PS: ik heb een aantal frames, etiketten en andere suggestieve opmerkingen in deze column verstopt. Gewoon om eens te laten zien hoe het overkomt. Kijk eens hoeveel je er ziet?
– Carl von Clausewitz
