Een mens is een geheel. Lichaam en geest (of: ‘ziel’) zijn niet volledig gescheiden.
De Bijbel, die geloof en cultuur in onze landen diepgaand beïnvloed heeft, zegt: “Toen maakte de Heer God de mens. Hij vormde hem uit stof, uit aarde, en blies hem levensadem in de neus. Zo werd de mens een levend wezen.” Letterlijk: een levende ziel. ‘Ziel’ is dus niet alleen het geestelijke, maar heel het wezen van de mens.
Het lichaam is in onze cultuur niet “de verpakking die je weggooit”. Waarbij het alleen maar om de geest, de inhoud, zou gaan. Het lichaam hoort erbij. Kijk maar naar de manier waarop wij omgaan met het lichaam van iemand die gestorven is. Dat wordt met alle zorgvuldigheid behandeld, en ten slotte vaak begraven. Begraven doe je niet om iets weg te gooien, maar om het te bewaren. Uit respect, want het lichaam hoort bij díe persoon. Jij bent ook: jouw lijf.
Ook tijdens het leven heb je respect voor het lijf. Tegenwoordig is er een hele lichaamscultuur, waarbij je lichaam vooral heel ‘mooi’ moet zijn, volgens de mode van het moment. Dat levert prachtige lijven op, maar soms ook veel frustratie, pesterij naar wie niet voldoet aan de norm, en eetstoornissen. Dat schiet dus niet op. Het gaat niet om mooi! Het gaat om jou, om jouw gezondheid.
Ons lichaam verdient gezonde voeding, en: het mag ook sterk en krachtig gemaakt worden zodat het tegen een stootje kan. Zelf ben ik niet gezegend met een heel krachtig lichaam. Bij ons thuis stond sport niet in de aandacht, bij mezelf ook niet. Leuk om naar te kijken, maar zelf doen? ‘Sport is niet voor homo’s’, dacht ik, net als de sprekers rond de voetbalborreltafel op TV. In elk geval niks voor mij.
Mijn beroep was ook nog eens een werk van de geest; lichamelijke kracht was er niet echt voor nodig. Het resultaat was wel, dat die spierkracht bij mij weinig ontwikkeld is. En dat heb ik geweten: als ik geestelijk in minder goede doen was, kreeg ik meteen rugklachten….
Nu ik met pensioen ben, en sinds kort wél aan sport doe, merk ik pas hoe goed de lichamelijke oefening is. Dat je er geestelijk, mentaal ook enorm van opknapt als jij je lichamelijk inspant. Dat juist wanneer ik me tot het uiterste inspan en daarbij mijn grenzen verleg, zelfs over mijn grenzen heenga, mijn geest ook verruimd wordt. Ik voel me niet alleen lichamelijk sterker, maar kan mentaal ook beter tegen een stootje. Mijn zelfvertrouwen groeit. Geest en lichaam werken op elkaar.
Dit doet me dus goed. Met fitness, boksen en jiujitsu oefen en train ik mijn lichaam, met vallen en opstaan en spierpijn soms, maar dat hoort erbij. Geen gemiep hierover. Sport is ook voor homo’s, waarom niet? Ik word er mens van, weerbaar en veerkrachtig. Je voelt dat je leeft! Bovenal is het vreselijk leuk om te doen. Ook samen bij De Roze Leeuw.
* Ron
