Begrijp me niet verkeerd, als homo zijnde voel ik me vaak gezegend dat ik in dit land woon, waar ik gewoon mezelf mag zijn. En ondanks dat ik zeer gelukkig ben met mijn geaardheid, is een van de nadelen die ik kan noemen wel alle bijzaken van de LGHBTIQAP+ gemeenschap en het COC die je er bij krijgt of je dit nou wil of niet. En het beklemmende gevoel dat je het hier maar mee eens moet zijn overheerst meer en meer. Het is dan op eierschalen lopen wanneer je het niet met LGHBTIQAP+ eens bent en vindt dat dit wel een beetje te ver gaat. En het maakt niet uit hoe respectvol je dit ook probeert te verwoorden, de kans dat “fascist” naar je hoofd wordt gegooid is erg groot. 

Want vooral als homo wordt er van je verwacht dat je het maar met al deze ontwikkelingen eens bent, ongeacht je eigen mening hierover. Het is nog nét geen geschreven plicht. Wanneer je vind dat het simpelweg terug zou moeten naar LHB wordt al het verwijt gelegd dat je terug wilt naar de Middeleeuwen. Wanneer ik aan een kennis vroeg of er geen belangenorganisaties voor mijn gelijkgestemden waren, was het antwoord een standvastige “Natuurlijk zijn die er niet!”. Als je een andere mening hebt moet je deze maar vooral voor je houden, want dan ben je zogenaamd tegen liefde en diversiteit. 

De ironie is dat deze gedwongen acceptatie een zeer tegenstrijdige werking heeft. Links en rechts zie en hoor ik steeds meer afkeer tegen de regenbooggemeenschap van mensen die totaal niet homofoob zijn, en in sommige gevallen van LHBers zelf. De regenbooggemeenschap wordt als maar buitensporiger met hoeveel letters er gerepresenteerd moeten worden en hoeveel regenbogen er moeten komen. Hier komen steeds meer negatieve reacties op en in sommige gevallen gaat dit helaas heel ver. Regenboog-zebrapaden worden beklad en regenboogvlaggen worden in enkele gevallen zelfs verbrand. En hoe wordt hier op gereageerd? MEER regenboogvlaggen, MEER Pride, MEER letters en MEER over de top types. De regenbooggemeenschap zit in een soort eindeloze cyclus. 

Echter, de mening dat de problemen misschien wel eens kunnen liggen in de als maar erger wordende regenboogmaatschappij, willen ze zelf niet zien. Want hoe kan het nou aan al deze tekenen van tolerantie en liefde liggen? Als iemand ‘zich ongemakkelijk voelt’ bij deze hele regenboogmaatschappij, is dat overduidelijk het probleem en moeten we allemaal reageren alsof we in Nazi-Duitsland leven en homo’s zwaar onderdrukt worden. 

Het is treurig om te denken dat ‘redelijk denken’ ondertussen het nieuwe extreem is voor sommige. Hopelijk zien we spoedig de donkere wolken achter de kleurrijke regenboog.